Rozproszone głosy. Notatki krytyka

Karol Maliszewski urodził się w 1960 r. w Nowej Rudzie, gdzie do dzisiaj mieszka i pracuje jako nauczyciel w szkole podstawowej. Wykłada też współczesną literaturę polską w Kolegium Karkonoskim w Jeleniej Górze i prowadzi warsztaty poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym przy Uniwersytecie Jagiellońskim. Absolwent filozofii, doktor nauk humanistycznych, poeta, prozaik, krytyk literacki. Współredaktor antologii młodej poezji dolnośląskiej „Imiona istnienia”. Opublikował siedem zbiorów wierszy (m.in. „Rocznik sześćdziesiąty grzebie w papierach”, „Rok w drodze”, „Inwazja”) i trzy książki prozatorskie - „Dziennik pozorny”, „Próby życia”, „Faramucha”. W 1999 ukazała się jego pierwsza książka krytycznoliteracka - „Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy” - a w 2001 druga: „Zwierzę na J. Szkice o wierszach i ludziach”. Ostatnio wydał „Nową poezję polską 1989-1999. Rozważania i uwagi”. „Rozproszone głosy” to kolejna w dorobku Maliszewskiego książka poświęcona poezji i poetom współczesnym.Już dawno nikt tak nie pisał o poezji. Z wigorem i znawstwem, z głęboką wiarą w sens jej i jej misji w czasach raczej poetom niesprzyjających. Mało kto tyle wie i potrafi tak pisać o najnowszej liryce, a przy okazji upominać się o twórców odrzuconych i przemilczanych. Swego czasu „Zwierzę na J.” wzbudziło wiele kontrowersji i poruszyło środowisko. Czy tak będzie z „Rozproszonymi głosami”? Całkiem możliwe, bo te szkice naznaczone są piętnem wyrazistej osobowości krytycznej.