Opinia na temat książki Rumor

Robert Małecki w “Rumorze” motywu podcastu nie traktuje jak inni autorzy - nie jako faktycznego śledztwa detektywistycznego, które ma objawić nam prawdę, a jako narzędzie, pretekst, by obnażyć emocje postaci i wywołać to pchnięcie, kiedy zdarzenia fabularne powinny zacząć toczyć się do przodu. Historia oparta jest na Rumorze, tytułowym bohaterze, który żyje sobie spokojnie w domku pośrodku lasu do czasu, aż nagle policja odkopuje jego starą tajemnicę… dosłownie odkopuje szczątki pogrzebane w lesie. Nie wiemy jednak jak mocno zaangażowany w sprawę był Rumor i tak naprawdę z czego ona wynikła, a jego kreacja odgadnięcia nie ułatwia - to człowiek dobry, ale skłonny do bardzo głupich zachowań, co może pójść źle, u niego zawsze idzie. Jakie więc grzechy przeszłości ma na sumieniu? Historia zawiera w sobie nutę sensacyjną, lekko gangsterską, ale ubrana jest w spokojny, uważny styl, dzięki czemu całość toczy się tempem umiarkowanym, w którym jest na wszystko miejsce, a co ważniejsze, w którym wszystko jest umieszczone po coś. Już sam styl opowieści mnie zachwycił - pozornie prosty, jednak po bliższym spojrzeniu delikatnie liryczny… Kreacje postaci też nie są tylko dla fabuły, a każda z nich niesie sobą inny temat do refleksji, choć te najważniejsze to pojęcie przyjaźni, obowiązku i próby wyrównania krzywd, których wyrównać się nie da. Autor swoją opowieść prowadzi nieszablonowo, więc tak naprawdę przez całą książkę trudno założyć, czego możemy się spodziewać, świetnie buduje też klimat, tło powieści, które zdaje się zamglone, mimo upalnego lata. Bardzo lubię takie powieści, które pod warstwą intrygi kryminalnej, niosą tak wiele refleksji i fantastycznego kunsztu literackiego!