Samo szczęście, czyli jak poznałam słodko-gorzki smak francuskiego życia

Choć raz dostajemy to co zapowiada okładka, czyli pełną ciepła i humoru w sposobie pisania historię, jednak sama opowieść Angielki już taka wesoła nie jest. Życie nikogo nie oszczędza i nawet w stworzonym przez siebie raju można mieć depresje. Choć bohaterka wybiera życie na urokliwej prowincji wkrótce odczuwa zmęczenie życiem.

Nie jest to bynajmniej kolejna z tych lektur, gdzie odnajduje się spokojne, malownicze miejsce, a potem buduje bądź poddaje renowacji stary dom. Tu jest wszystko "poukładane". Jest miasteczko, dom stoi i jest Karen, która się w nim odnalazła. A swą opowieść pisze o sobie i o namiętności (do mężczyzny) jaką znalazła w Villiers.

To jest już trzecia część zapisków z życia dziennikarki i choć nie miałam z poprzednimi do czynienia to nie przeszkadzało mi to by zatopić się po uszy w tej lekturze. Możliwe, że dziś lepiej znałabym bohaterkę, przeczytawszy każdą z jej książek, ale wystarczy, że w ogóle miałam szanse poznać ją i jej styl spisania. Po prostu, ta książka zaskoczyła mnie i sprawiła mi dużą przyjemność. I choć nie ma happy endu i można się wzruszyć przez zaistniałe prawdziwe tragiczne wypadki to po przeczytaniu i tak robi się ciepło na duszy.