Opowiadanie tytułowe uważane jest za szczytowe osiągnięcie pisarskie Sillitoe. Jego bohater i równocześnie narrator, wychowanek domu poprawczego, barwnym językiem i z niezwykłą celnością przedstawia swój pogląd na panujący porządek rzeczy, atakując fałsz kultury, moralności i całego świata, w którym żyje.
Drugie opowiadanie zawarte w książce to "Córka szmaciarza"- historia młodych kochanków z robotniczego przedmieścia, namiętnie poszukujących wolności i szczęścia.