Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej - casus polski

Książka jest głosem w toczącej się w ostatnich latach w Polsce dyskusji na temat poprawczej roli wykonywania kary pozbawienia wolności. Wiele mówi się o resocjalizacji penitencjarnej, niektórzy autorzy, zarówno teoretycy, jak i praktycy penitencjarni mają wątpliwość co do jej sensu, uważają, że jest to raczej idea, a nie realna możliwość. Autor książki jest zdania, że resocjalizacja jest potrzebna dla zmniejszenia recydywy przestępczej, ale musi oni zaistnieć rzeczywiście, a nie tylko w zapisach kodeksowych. W książce Autor starał się wskazać na rozwój i ciągłość polskiej myśli w zakresie resocjalizacji penitencjarnej. W publikacji przedstawiono oceny i przemyślenia, będące owocem wielu lat praktyki penitencjarnej oraz studiów literatury. Autor zwraca uwagę na stare, ale przede wszystkim na nowe problemy polskiego więziennictwa, których istota sprawia, że są trudne do rozwiązania. Wiążą się one z nowymi rodzajami przestępstw i nowego typu przestępcami. W książce zamieszczono przykłady interesujących programów resocjalizacyjnych o charakterze autorskim, a także odniesiono się do niedostateczności merytorycznej polskiego systemu readaptacji społecznej. Na końcu opracowania Czytelnik znajdzie uwagi na temat skuteczności resocjalizacyjnej więzienia. Publikacja jest adresowana do studentów prawa, pedagogiki, psychologii i socjologii oraz do pracowników naukowych tych dyscyplin, interesujących się problematyką penitencjarną. Z pewnością będzie przydatna praktykom penitencjarnym, sędziom karnistom i sędziom penitencjarnym, kuratorom sądowym, politykom mającym wpływ na kształt polityki penitencjarnej w naszym kraju oraz wszystkim, których interesuje problematyka wykonywania kary pozbawienia wolności w Polsce.