Opinia na temat książki Siła nawyku

Kupiłam tę książkę, bo od lat podziwiam osoby dobrze zorganizowane, te, które regularnie ćwiczą, wstają o piątej rano, żeby w spokoju przygotować się do pracy, utrzymują porządek na biurku, swoje zobowiązania realizują z wyprzedzeniem, wiecie o kim mówię. Podejrzewam, że nie są to nadludzie ani cyborgi, wyrobili w sobie po prostu odpowiednie nawyki. O tym właśnie była moja najnowsza lektura. Miałam obawy, że będzie napisana w stylu banalnego poradnika dającego porady typu: nastaw budzik codziennie na wcześniejszą godzinę a po pół roku nie będziesz w ogóle musiał się kłaść spać. Albo jeszcze lepsze o odchudzaniu, żeby wypluwać pierwszy kęs posiłku, potem drugi i tak dalej – autentyk!
„Siła nawyku” jest dużo bardziej zbiorem najnowszych badań i przykładów działania nawyków w życiu niż zbiorem porad. Ale po kolei.

Przede wszystkim autor opisuje jak nawyk się tworzy, co dzieje się wtedy w mózgu i dlaczego po jakimś czasie tak trudno się pozbyć odruchowych działań. Już samo uświadomienie sobie istnienia pętli nawyku z nagrodą na końcu pomaga raz po raz przerwać niepożądane zachowanie. Zaczęłam się też zastanawiać nad swoimi nawykami, zarówno dobrymi jak złymi. Co jest moją nagrodą, silną na tyle, żeby przezwyciężyć obrzydzenie, że sprzątam po swoim psie? Albo dlaczego jedni ludzie myją zęby a inni nie i co z tym fantem począć? Polecam historię pasty do zębów Pepsodent i odświeżaczy do powietrza pokazujące jak marketingowcy próbują wykształcić w klientach nowe nawyki. Nie zawsze są one zgubne.
Ogromnie ciekawe były dla mnie fragmenty analizujące fenomen sukcesu grup AA i jednocześnie tłumaczące dlaczego jednak nie wystarcza chodzić na spotkania i jakie sytuacje powodują powrót do nałogu. Ponieważ wskaźnik sukcesu dla AA nie jest oszałamiający wydawało mi się, że cała organizacja jest mocno przereklamowana, informacje z książki zmieniły moją opinię w tej kwestii.
Drugą część książki Duhigg poświęca nawykom na poziomie organizacji – firm, szpitali, nawet krajów. Opisuje je na przykładach wielkiego koncernu metalurgicznego, drużyny futbolu amerykańskiego czy też przytaczając historię planu skłonienia Amerykanów do jedzenia wątróbki. Wyobrażacie sobie, że rząd potrafił przeprowadzić skuteczna kampanię społeczną, w wyniku której gospodynie domowe włączyły do menu pogardzane wcześniej podroby? Byłam pod wrażeniem, że można.
Trzecia część dotyczy nawyków na jeszcze wyższym szczeblu – całych społeczeństw. Jak to się dzieje, że jednostki potrafią ruszyć śnieżną kulę i doprowadzić do zmian w całych społecznościach? Muszę przyznać, że umieszczenie historii czarnoskórej Rose Parks i jej protestu w autobusie trochę mi nie pasowało do tematu książki, niemniej jednak autor wybronił się pokazując, jakie czynniki sprawiły, że pociągnęła za sobą tylu ludzi, z wielu środowisk. Z kolei drugi przykład społecznej zmiany zadziwił mnie niesamowicie. Był sobie pewien pastor, który nie miał wspólnoty, a co za tym idzie pracy. Postanowił więc zbudować sobie parafię od zera, zastosować zasady marketingu i wyrabiania w ludziach dobrych nawyków, żeby chciało im się chodzić do kościoła i żeby stworzyli silną wspólnotę. Nie liczył nie łaskę z nieba, wziął się do roboty. Może mało tu transcendencji a dużo inżynierii społecznej, ale ta historia robi wrażenie.

Słowem „Siła nawyku” to kawał pasjonującej lektury, napisanej w przejrzysty sposób i dobrze udokumentowanej. Nie mogłam się oderwać :)