„Nikt nie wiedział, co zrobić z milionem pozostałych jeszcze Żydów.”
Książka zaliczana do najważniejszych książek świata!
Tom Segev mierzy się z najbardziej delikatnymi i bolesnymi tematami izraelskiej historii.
Odkrywa, jak dramat eksterminacji sześciu milionów Żydów został zmanipulowany i przekłamany w celach ideologicznych i politycznych. Na podstawie dzienników, wywiadów i tysięcy dokumentów, autor rekonstruuje niewygodne fakty w historii narodu żydowskiego: stosunek syjonistów wobec nazizmu, założenia systemu budowy nowego państwa, obojętność jego twórców wobec Zagłady, bolesne i pełne niezrozumienia konfrontacje z ocalałymi.
To nie jest kolejna książka o historii Państwa Izrael ani o dramacie Holokaustu – to ważne dzieło, które mocno wstrząsnęło mitem założycielskim Państwa Izrael.
·„Jerozolima, Berlin, Londyn i Waszyngton przygotowywały sobie alibi na dzień sądu po wojnie. Nikt nie wiedział, co zrobić z milionem pozostałych jeszcze Żydów.”
·„Każdy Żyd, który otrzymał certyfikat imigracyjny, żył w Palestynie ze świadomością, że inny, który takiego certyfikatu nie otrzymał, został zamordowany.”
·„Gdy jiszuw dyskutował o najlepszych sposobach upamiętnienia ofiar, większość z nich jeszcze żyła.”
·„Wysłannicy [z Palestyny do obozów przejściowych] surowo oceniali, że ocaleńcy utracili szacunek dla samych siebie, wiarę w bliźnich i altruizm, aż do granic cynizmu, nihilizmu i bezprawia.”
·„Większość ocalałych obwiniała się za to, że przeżyli. Uczucie to kryło bezsilność ofiar. Pozwalało im myśleć, że mieli wybór – i wybrali przeżycie.”
·„Czy wrogowie państwa Izrael są wrogami narodu żydowskiego?”
Książka zaliczana do najważniejszych książek świata!
Tom Segev mierzy się z najbardziej delikatnymi i bolesnymi tematami izraelskiej historii.
Odkrywa, jak dramat eksterminacji sześciu milionów Żydów został zmanipulowany i przekłamany w celach ideologicznych i politycznych. Na podstawie dzienników, wywiadów i tysięcy dokumentów, autor rekonstruuje niewygodne fakty w historii narodu żydowskiego: stosunek syjonistów wobec nazizmu, założenia systemu budowy nowego państwa, obojętność jego twórców wobec Zagłady, bolesne i pełne niezrozumienia konfrontacje z ocalałymi.
To nie jest kolejna książka o historii Państwa Izrael ani o dramacie Holokaustu – to ważne dzieło, które mocno wstrząsnęło mitem założycielskim Państwa Izrael.
·„Jerozolima, Berlin, Londyn i Waszyngton przygotowywały sobie alibi na dzień sądu po wojnie. Nikt nie wiedział, co zrobić z milionem pozostałych jeszcze Żydów.”
·„Każdy Żyd, który otrzymał certyfikat imigracyjny, żył w Palestynie ze świadomością, że inny, który takiego certyfikatu nie otrzymał, został zamordowany.”
·„Gdy jiszuw dyskutował o najlepszych sposobach upamiętnienia ofiar, większość z nich jeszcze żyła.”
·„Wysłannicy [z Palestyny do obozów przejściowych] surowo oceniali, że ocaleńcy utracili szacunek dla samych siebie, wiarę w bliźnich i altruizm, aż do granic cynizmu, nihilizmu i bezprawia.”
·„Większość ocalałych obwiniała się za to, że przeżyli. Uczucie to kryło bezsilność ofiar. Pozwalało im myśleć, że mieli wybór – i wybrali przeżycie.”
·„Czy wrogowie państwa Izrael są wrogami narodu żydowskiego?”