Spójrz na mnie

Spójrz na mnie to debiut opowiadający o losach dwójki osób doświadczonych okrutnie przez los. Uczucia aż kipią ze stron powieści i sprawiają, że nasze odczucia stają się silniejsze. W książce nie zabrakło trudnych wyborów jak i konfliktów, które ani na chwilę nie dają zaczerpnąć tchu.

Choć powieść nie jest podzielona na części to ja ją i tak dzielę na dwie. Jedna jest przed listami, a druga po nich gdy wiele wychodzi na jaw.

Przed listami poznajemy powód rozstania tak ogólnie. Zarówno dla Jagody jak i Adama były to najtrudniejsze lata z którymi poradzili sobie wcale. Przez połowę książki mamy wrażenie że wszystko dzieje się wokół tego samego czyli obwiniania jednej ze stron, głębokiej nienawiści, braku wybaczenia czy komunikacji. Dodatkowo poznajemy moją imienniczkę, która jest najbardziej toksyczną osobą w tej książce.

Gdy dochodzimy do momentu gdzie na światło dzienne wychodzi treść dwóch listów, wszystko to o czym czytaliśmy do tej pory staje się tylko tłem. To co przeżyła Jagoda jest... okropne. To jak życie ją doświadczyło, momentami ciężko się czyta z powodu emocji jakie nam towarzyszą. Z...

Przysiadłam do tej recenzji i nie wiem co mam napisać. Jeśli liczycie na pozytywną, szczęśliwą historię, to nie jest to książka, której oczekujecie.
"Spójrz na mnie" rozdziera serce. To niesamowicie smutna historia o dwójce ludzi, którym mimo wielkiej, ponadczasowej miłości nie jest dane być zo sobą. Nie to miejsce, nie ten czas, mam chotę rzec: nie to życie.

Do jej zrecenzowania skusiła mnie ta śliczna, graficzna okładka. Dobrze, że podeszłam do niej z luźną głową, bo licząc na zabawne dialogi mogłabym jej nie przeczytać, odłożyć w trakcie. Historia Jagody i Adama jest niesamowicie emocjonalna, na próżno szukać w niej sprawiedliwości, łatwych wyborów, prostych rozwiązań. Czytając kolejne strony zastanawiałam się, ile jeszcze bólu i cierpienia zaserwuje dwójce trzydziestolatków autorka? Ile człowiek może znieść? Poukładane życia tejże dwójki były pozorne. W głębi duszy żadne z nich nigdy nie zapomniało o swojej wielkiej miłości, a w momencie, gdy po latach mają możliwość naprawienia przeszłości los ma wobec nich inne plany.
Agnieszka stworzyła świat idealnie oddający ten rzeczywisty. Jak często słyszy się o tragediach w pozornie idealnych domach? Jak często pod płaszczem perfekcyjnej rodziny jak z obrazka kryje się dysfunkcja, przemoc, krzywda?

"Spójrz na mnie" mnie poruszyła, zasmuciła, obdarła z nadziei na szczęście dla Jagody i Adama. Ale może istnieje jakiś cień szansy na to, że po ich osobistej burzy wyjdzie słońce?
Chcę więcej, na już!...