Spór o ołtarz Wiktorii w Kurii Rzymskiej

W 381 r. Gracjan złożył tytuł kapłana najwyższego. Był to ostateczny, spektakularny wyraz odstąpienia cesarza rzymskiego od wielowiekowego przywiązania do starożytnych kultów. Ciągle aktualne pozostaje w związku z tym pytanie, czy stało się to pod wypływem chrześcijańskiego otoczenia, a może wręcz pod naciskiem, który na Gracjana wywierała św. Ambroży. Gracjan zniósł w kolejności jesienią 382 r. przywileje westalek, pozbawił rzymskich kapłanów dotacji państwowych, zagroził apostatom i usunął ołtarz Wiktorii z Kurii Rzymskiej. Aczkolwiek nie był to pionierski krok wymierzony w starą boginię, gdyż po raz pierwszy kazał ją usunąć Konstancjusz II w 357 r., to tym razem widoczne się stało, że centralny, propagandowy motyw sporu, który natychmiast wybuchł od nowa, obudowany został szeregiem rządzeń podcinających egzystencję służb kapłańskich i w konsekwencji samego kultu.