Opinia na temat książki Stopy Aniołów

„Przychodzi taki czas, kiedy wszystko to, po co się urodziłaś, manifestuje się naraz w jednej chwili. Pytanie, czy za tym podążysz”.

Przenosimy się na półwysep Gargano, w tym niesamowitym włoskim rejonie nie ustaje kult św. Michała Archanioła, który przeplata się pogańskimi wierzeniami. Inez po tragicznej śmierci matki, straciła kontakt z ojcem. Jest początkującą dziennikarką, wraca w rodzinne strony, by stopniowo zagłębiać się w rodzinną historię. Odkrywa prawdy o swoich przodkach i od wieków ukrywane tajemnice miasteczka.

Wielowątkowa akcja powieści toczy się niespiesznie, fabuła dopracowana z dużą dbałością o szczegóły. Niesie ogromne emocje. Toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, mamy rok 913 p.n.e. i czasy współczesne. Autorka ma naturalny, przyjemny styl, przez powieść się płynie, czytanie od początku do końca było niespodzianką i przyjemnością.

Jawa miesza się ze snem, przenikają się nawzajem. Próba odnalezienie siebie, swoich korzeni. Kobieca siła i moc. Spełnianie się, życie w zgodzie z samym sobą. Głębokie prawdy o sensie życia. Akceptacja.

Magiczne piękno tamtejszych krajobrazów, wzgórza, jaskinie. Intensywny aromat ziół i tamtejszej kuchni. Legendy, mity, boginie, święte miejsca, odprawiane rytuały, czarownice, węże, zagadkowa choroba kobiet.

Wciągająca, magiczna i jednocześnie trudna opowieść. Wymagająca skupienia podczas czytania. Wybitny debiut. Początkowo czytanie szło mi dość opornie, im dalej, tym trudniej było się oderwać. Nie da przejść obok niej obojętnie, zmusza do refleksji i zadumy. Niesie nadzieję i pokrzepienie. Serdecznie polecam.