Książka Henryka Składanowskiego jest wielce interesującym studium na temat dziejów polskiego szkolnictwa i polityki oświatowej w latach 1932-1956, otwiera bowiem pole do porównań dwóch zdecydowanie odmiennych epok. W okresie II Rzeczypospolitej lat 1932-1939, dydaktyka szkolna podporządkowana była idei wychowania dla państwa i jego obronie przed zewnętrznym zagrożeniem, a w drugiej epoce -powojennej -poprzez szkolnictwo narzucano społeczeństwu wrogi mu światopogląd polityczny i obcą ideologię dyktatury proletariatu. Analizy Autora przekonywująco dowiodły, że pomimo różnic, wspólne było dla obu epok przekonanie, że kształcenie i wychowywanie młodego pokolenia wchodzi w obręb polityki, stąd władza - niezależnie od reprezentowanego systemu - chciała je przejąć i kontrolować. (...) Z całym przekonaniem polecam książkę, gdyż w istocie jest propozycją nowego podejścia do badań nad stosunkami polsko-sowieckimi w programach nauczania i podręcznikach historii w szkole powszechnej (po II wojnie-podstawowej) w Polsce w latach 1932-1956.