Opinia na temat książki Strażnik rzeczy zagubionych

Gdybym miała opisać tę powieść jednym przymiotnikiem powiedziałabym, że jest mdła. Niby pomysł ciekawy, ale czegoś zabrakło. Nie wciągnęło mnie.
Denerwujące jest przeplatanie się wielu historii osadzonych w różnym czasie. Mamy tutaj historię Laury i Freddy’ego (lata współczesne) oraz historię Bombera i Eunice (okres od kilkudziesięciu lat wstecz do dzisiaj), które przeplatają się z krótkimi historiami wyjaśniającymi jak doszło do zgubienia niektórych przedmiotów. Nie mogłam się przez to jakoś wczuć w całą historię, bo skakałam od jednej historii do drugiej. Na początku miałam wrażenie chaosu, ale w miarę czytania jakoś do tego przywykłam, a na końcu pewne elementy łącza się z całkiem miły sposób.
Nie lubię łączenia wydarzeń, które wyglądają jak realne z elementami nadprzyrodzonymi, a tutaj takie się pojawiły. Nie przemawia do mnie jakiś nadzwyczajny kontakt ze zmarłymi. Odpada. Przez to ‘rozmawianie’ ze zmarłymi bardzo stracił w moich oczach wątek Laury i Freddy’ego i dużo bardziej przypadła mi do gustu historia Eunice i Bombera. Tę ostatnią dwójkę łączyła wyjątkowa relacja, która kończy się w bardzo wzruszający sposób. I właśnie dzięki tej części powieści daję ‘Strażnikowi’ cztery gwiazdki, a nie mniej. Całość jest dla mnie trochę nudna, momentami dziecinnie naiwna i trochę na siłę optymistyczna. Plus dla Sunshine i jej zespołu, ale ogólnie lekkie rozczarowanie.