Proponowana w piśmie Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej koncepcja regionu jest szersza od tej lansowanej po II wojnie światowej (choć w polskiej historiografii sięgającej korzeniami w czasy przedwojenne). Powojenna kariera naukowa Europy Środkowowschodniej jest ściśle związana z dominacją rosyjską na terytoriach od Dniepru i Niemna po Łabę, która to dominacja nadała tym terenom charakter regionu a rebours, tj. istniejącego poprzez negację. Próba zdefiniowania regionu nie przez negację, lecz przez znajdowanie jego cech pozytywnych czyli cech rzeczywistego istnienia, musi wyjść poza koncepcje skansenu Europy, musi zatem sięgnąć dalej na zachód i wschód, aby uzyskać jedność rozwoju historycznego Niemców (i Austriaków), Polaków, Litwinów (a także Łotyszy i Estończyków) oraz Rusinów (Rosjan, Białorusinów i Ukraińców).