Świat 2040. Czy Zachód musi przegrać?

Dobre pytanie, czyż nie? Czy musi przegrać i czy stanie się to w ciągu następnych 25 lat? Unia Europejska raczej trzeszczy w szwach, USA zadłużone po uszy, Japończycy - sami staruszkowie i zdziwaczała młodzież, kraje BRIC depczą Zachodowi po piętach, czyli sytuacja jest dynamiczna.
Opis okładkowy jest trochę mylący bo autor większość książki poświęcił na dość systematyczny przegląd stanu obecnego, prognozowaniem zajął się na sam koniec i całe szczęście. O ile bowiem pierwsza część daje mnóstwo informacji, dla mnie, mającej europocentryczne postrzeganie świata, były to często informacje nowe i zaskakujące. Co wiemy o Pakistanie, tzw. podbrzuszu Rosji czyli dawnych republikach z przewagą ludności muzułmańskiej, o Nigerii i innych krajach Afryki, o różnicach modeli gospodarczych i państwowych pomiędzy Argentyną, Brazylią a Chile? Ja wiem niewiele i za te dane autorowi należy się uznanie. Są one podane w klarowny sposób, dają pojęcie o stopniu złożoności globalnych zależności.
Natomiast część zawierająca tytułową prognozę jest raczej powierzchowna - skupia się na mierzalnych wartościach typu przyrost PKB, wydobycia paliw kopalnych, danych demograficznych, zupełnie ignorując kwestie klimatyczne (deficyt wody itp.), energetyczne oraz społeczne (pomijając nierówności dochodów, o tym autor pisze). Z grubsza autor uważa, że świat idzie w dobrym kierunku, trzeba dokonać małych korekt, wszystko jest do ogarnięcia, Ameryka musi się tylko ocknąć, Europa chyba już nie zdąży, stani...