Opinia na temat książki Świat inkwizytorów. Płomień i krzyż t. II

Nie wiem... Może to przesyt, może faktycznie robi się słabo z tomu na tom, ale zaczynam czuć znużenie. Mam wrażenie, że dialogi są rozwleczone do potęgi setnej, a historię blade i nijakie. Takie naprawdę pisane na siłę, żeby było, ale niekoniecznie żeby miało sens, żeby było w miarę logicznie. Arnold Lowefell to postać ciekawie zbudowana, ale przy bliższym poznaniu traci. W odróżnieniu od Mordimera, który jak kiedyś wspomniałam jest wiernym psem pańskim, ale także uroczym dziwkarzem, Arnold ze swoimi kontrolowanymi wstrzemięrzliwościami i wiarą pokładaną w Boga robi się mdły.
Jest parę całkiem ciekawych punktów, które nurtują, np kim tak naprawdę jest Katrina? Dlaczego Piękna Katarzyna jest tak pilnie strzeżona, choć jak się wydaje nie jest tak potężna? Jakie zamiary ma Matylda? Tylko znów mam poczucie, że zagadki się nawarstwiają, ale próżno czekać odpowiedzi.
Może czas na przerwę.