Opinia na temat książki Świąteczna narzeczona

Czy "Świąteczna narzeczona" zaskakuje? Trochę tak.

Sięgając po nią obawiałam się, uwaga - świątecznej otoczki. Uważam, że środek listopada to nie czas na wigilijne historie o dzieleniu się opłatkiem i wspólnym śpiewaniu kolęd. Chociaż po wczorajszych opadach śniegu, powoli zmieniam zdanie. Jednak zapewniam Was, w tym tytule świąt jest jak na lekarstwo. Nie stanowią one nawet drugiego planu, co ogromnie mnie ucieszyło. Jest za to mnóstwo śniegu, mrozu i zabawnych perypetii.

Ten tytuł zaskakuje kilkoma kwestiami, po pierwsze kreacją poczytnej, rozchwytywanej autorki, Iladii Monaster. To najbardziej barwna i osobliwa postać z jaką przyszło mi się spotkać w swojej czytelniczej karierze. Jej niezwykłe podejście do spraw zawodowych z jednej strony nadaje historii ciekawy bieg, z drugiej sprawia, że całość jest w głównej mierze bardzo nierealna. Jednak nie ma to dla mnie tak dużego znaczenia gdy sięgam po romans.
Po drugie, a zarazem najważniejsze, to te powoli, stopniowo rozwijające się uczucie. Delikatne, wyważone. Czułam się trochę tak, jak gdybym oglądała film kostiumowy. Najistotniejsze były detale. Wymienione spojrzenia, pocałunek w policzek. To chyba najbardziej subtelny romans, jaki przyszło mi kiedykolwiek czytać.

Nad czym z kolei ubolewam, to nad poczuciem, że "Świąteczna narzeczona" skończyła się, zanim tak naprawę miała szansę się rozpocząć. Przyznaję, że o relacji Huberta i Matyldy przeczytałabym kolejnych sto stron. Zostawiła mnie z poczuciem niedokończonej historii.