Opinia na temat książki Szum

Mój książkowy radar odradzał mi czytanie "Szumu", niestety zbyt często się myli, żebym mu mogła zaufać, więc próbę przeczytania jednak podjęłam. Notabene, chętnie przyjmę porady co do dostrojenia radaru, szkoda czasu na nietrafione lektury.
Wracając do tej powieści - jej jedyną wartością w moich oczach było pokazanie z jakim lekceważeniem mamy (mieliśmy?) zwyczaj traktować uczucia dzieci. Jak łatwo uznajemy, że kłamią, bo jakiś dorosły tak twierdzi. Jak bardzo bagatelizujemy ich kłopoty, strach i smutek. Dzieci zostawionych emocjonalnie samym sobie było mnóstwo, przynajmniej w moim pokoleniu.
Natomiast sam sposób opisywania historii raczej mnie irytował, mimo, że nie było tu wyjątkowo udziwnionych eksperymentów z narracją. Najzwyczajniej nie trafiła do mnie Magdalena Tulli, na pewno nie do serca, a rozumu też nie zachwyciła.
Może się spodobać czytelnikom, którym podobały się:
- Chemia łez
- Poczucie kresu