Opinia na temat książki Tajemnica Vivaldiego

Rutynowa zrzyna z Dana Browna. Kolejny sławny człowiek z przeszłości należący do strrrrasznie tajnego bractwa o nieokreślonym celu zostawia po sobie enigmatyczne wskazówki do strrrrasznie strasznej tajemnicy, tak świetnie ukrytej, że bez trudu odkrywa ją pierwszy lepszy, któremu się chciało w papierach pogrzebać. Bo strrrrasznie tajne bractwo najwyraźniej było zbyt zajęte byciem tajnym oraz żarciem się we własnych szeregach. Ale teraz zaczyna oczywiście złowrogie knowania, żeby tajemnicę przywłaszczyć sobie. Plus och, ach, Wenecja, plus och, ach, miłość strzelająca bohaterów jak piorun.
Posłuchać Vivaldiego, a lekturę można sobie darować. Chyba że naprawdę nie macie nic innego do roboty.