Z mojego punktu widzenia sprawa ma się tak. Na pewno nie jest to arcydzieło, co najwyżej książka dobra, ale autorka mnie zainspirowała do działania, a to najwyższa pochwała dla literatury.
Dopadała mnie czasem taka tęsknota i okres w życiu, by rzucić wszystko w diabły i pojechać gdzie oczy poniosą, z torbą pełną książek na dodatek. Odpocząć, nabrać dystansu, naładować akumulatory. Zostawić dzieci, dom, obiadki, pracę. Tak jak zrobiła autorka. Miały Panie też takie ciągoty?
Autorka i jej podróż, a w konsekwencji książka.
Mała wysepka zagubiona gdzieś w Zatoce Tajlandzkiej, ciepła woda, plaża, życzliwi ludzie wokół, książki. Pełnia szczęścia. Bez szarej rzeczywistości. Czytało się bardzo dobrze, z lekką zazdrością i podziwem dla kobiety, która wybrała się w taką samotną podróż. Inna Tajlandia niż ta znana z turystycznych szlaków, zapachy, smaki, autorka pisze o tym wszystkim bardzo plastycznie. W dodatku pojawia się On! Ten wątek był dla mnie trochę mniej atrakcyjny, ale ogólnie na plus. No, takie powiedzmy mocne 6 punktów.
I przyszedł taki moment w moim życiu, że zapragnęłam się wyrwać, odsapnąć od codzienności i zresetować. Wspomniałam książkę pani Joanny i pomyślałam:
- Co? Ona mogła, to ja nie dałabym rady? Czemu się nie da? - I pojechałam.
Decyzja zapadła w dwa dni, wszystko się dało, dom jakoś poustawiałam, wprawdzie nie poleciałam do Tajlandii, ale poza Europę. Wprawdzie nie sama, ale z przyjaciółką i nie na dwa tygodnie, tylko na k...
/e74ab60916e8b6dfa4d35d1b333c0402/n/tajlandia-pojechalam-po-milosc)
