Opinia na temat książki Tak daleko jak nogi poniosą

Nie podejrzewałam, że będę miała problem z oceną tej książki. Film na jej podstawie oglądałam wiele razy i bardzo go lubię, więc spodziewałam się, że książka trafi na moją półkę ulubione. Tak się jednak nie stanie.

Wiadomo, że jak się człowiek nastawi na świetną historię, to później byle głupstwa działają mu na nerwy. Mi na przykład sposób narracji prowadzony w tej książce zupełnie nie przypadł do gustu. Nie wiem czego się spodziewałam, ale raczej nie tego, że będziemy całą drogę uciekiniera obserwować zupełnie z boku. Albo z perspektywy stopy:
"Przebieranie sprawia mu niejaką trudność. To jest ciepłe. To jest miłe. Stopy zamknięte w amerykańskich butach czują się sucho."
W ogóle książkę czytało się dość topornie, z tego co zdążyłam się dowiedzieć, dużo jest w tym winy tłumaczenia.

Sama historia wędrówki przez Syberię jest poruszająca, żeby przeżyć w tych nieludzkich warunkach główny bohater, Klemens Forell, musiał wykazać się olbrzymim hartem ducha i wielką wolą przeżycia. Właśnie o te wartości chodzi, nie ważne jest tłumaczenie, narracja czy cokolwiek, co mnie w niej irytowało. Brnęłam razem z Klemensem przez śniegi i podziwiałam siłę jego charakteru.

Książka jest oparta na faktach, jednak ciężko odnaleźć informacje na temat prawdziwego uciekiniera. Czy zasłużył on na zesłanie? Nie wiem. Przecież nie każdy Niemiec walczący na wojnie musiał być degeneratem i bezdusznym mordercą. Dla mnie ani książka, ani film nie są tylko propagandą mającą na celu wybielanie niemieckich żołnierzy. Uciekł z niewoli i próbował wrócić do domu, jeżeli naprawdę mu się udało, to dokonał rzeczy prawie niemożliwej.