Demony Babiej Góry

W czwartym tomie "Demony Babiej Góry" Baśka Zajda staje przed kolejnym trudnym zadaniem, które wymaga od niej nie tylko zdolności dedukcji, ale także odwagi i determinacji. Poruszając się między współczesnością a przeszłością, Baśka odkrywa mroczne tajemnice pozornie spokojnego miasteczka, związane z miejscową społecznością i niebezpiecznymi legendami. W miarę rozwijania się fabuły, czytelnik zostaje coraz bardziej wciągnięty w tajemniczą historię dwóch głównych postaci, Basi i Jadzi, próbując odgadnąć jakie sekrety skrywa ich przeszłość...

Autorka bardzo przyzwoicie buduje napięcie, rzucając na czytelnika zaskakujące zwroty akcji i nieoczekiwane sytuacje. Świetnie też oddaje atmosferę miejsca, wierzenia ludzi oraz życie codzienne mieszkańców miasteczka, będące tłem dla rozwoju intrygi kryminalnej, która prowadzona jest w sposób subtelny ale z takim zręcznym i stopniowym zagęszczeniem akcji. Potrafi też zaskoczyć niepozbawionym wrażliwości spojrzeniem na świat, który potrafi być równie piękny, co okrutny, a prawda często bywa ukryta gdzieś pomiędzy faktami a legendą...

Całkiem solidna lektura, którą zapewniła mi przyjemność z czytania i choć tym razem ponownie brak bezpośredniego związku z Babią Górą, to wciąż odczuwalny jest w niej jej klimat....

Irena Małysa to autorka cyklu kryminalnego z Baśką Zajdą, która nie dała się porwać szałowi na ekspresowe pisanie i dostarcza nam książki w racjonalnej ilości - jeden tom na rok. Mimo jednak, że wszystkie zaliczają się do jednego cyklu, to każda historia jest oddzielna, a losy bohaterki przypomniane, zatem bez problemów można jest też czytać oddzielnie. I tak też jest z tomem czwartym pt. “Demony Babiej Góry”. Historia tym razem zabiera nas z daleka od gór, wędrujemy aż nad morze i to w dwóch czasach - współcześnie, latem 2022 roku oraz ponad pięćdziesiąt lat wcześniej. Małe nadmorskie Marucice, teraz miejscowość wypoczynkowa, kiedyś miejsce państwowego gospodarstwa rolnego, które od samego początku czarują swoją lokalnością, klimatem małomiasteczkowym, mimo że przecież latem pełne są turystów. Historia prowadzona jest tempem spokojnym, ale od początku tak, że obydwie bohaterki - Baśka współcześnie i Jadzia w przeszłości - budzą w nas szczerą sympatię i zrozumienie, choć o swoich problemach mówią w różnym stopniu - Baśka chętnie, Jadzia mniej, przez co długo zachowuje nutkę tajemniczości. Intryga kryminalna z początku wydaje się pozostawać w tle, ale właśnie - wydaje się, bo niepostrzeżenie zajmuje tak, że ciekawość czytelnika sięga zenitu, a szok jaki wywołuje zakończenie, sprawia, że ciarki przechodzą po plecach. Tak, bo historia spokojna też może być przerażająca, szczególnie gdy jest tak bardzo realna jak ta. Gorąco polecam!

"Każdy miał ja­kieś ta­jem­ni­ce. Zwłasz­cza tu. Cza­sem wy­cho­dzi­ły na świa­tło dzien­ne...".

Wyjazd do nadmorskich Marucic miał być czasem pełnym spokoju i regeneracji. Jednak od samego przyjazdu Baśkę zastanawia brak kontaktu z właścicielką pensjonatu w którym wstępnie miała nocować. Na miejscu okazuje się, że kobieta zniknęła, a zaniepokojony partner obawia się najgorszego. Można było odczuć, że zaginiona nie cieszyła się zbytnią sympatią wśród mieszkańców, a jedyną osobą, z którą utrzymywała regularny kontakt, była staruszka z niszczejącego i budzącego grozę poniemieckiego domostwa. Baśka angażuje się w poszukiwania, stopniowo zagłębiając się w lokalną społeczność. Komuś jednak bardzo zależy żeby nie odkryła prawdy i zrobi wszystko, by jej przeszkodzić...

Demony Babiej Góry to czwarta odsłona serii z Baśką Zajdą, która utrzymuje dobry poziom poprzednich części i wciąga od pierwszych stron. Mroczne tajemnice z przeszłości w przemyślany sposób splatają się z tymi współczesnymi. Kolejny raz jesteśmy świadkami, jak wielki wpływ na teraźniejsze wydarzenia ma przeszłość. Z napięciem śledziłam losy Jadzi która w 1969 roku postanowiła wraz z synem opuścić rodzinną Zawoję i zacząć nowy rozdział w Marucicach. Ciężka praca w PGR okazuje się jednak nie do końca tym, czego oczekiwała, a jawna niechęć współpracownic staje się początkiem dramatycznych wydarzeń.

Znając charakter Baśki, nie zdziwiło mnie, że z takim zap...

Książka została napisana dość zabawnym piórem, mamy tu używane słowa naszych dziadków i pradziadków, gdzie nie o wszystkich słyszałam. Nie czytałam również wcześniejszych trzech tomów, ale fabuła jest skonstruowana tak, że równie dobrze może to być osobna historia. Mamy tu taki urywek, gdzie kobieta wyjeżdżała zabierając ze sobą pierzynę, którą i tak później chłop jej odebrał. Niby to było śmieszne, ale na podstawie dokładnych faktów, które znam, kiedyś właśnie tak to wyglądało. Nie brało się wiele rzeczy, tylko najważniejsza była właśnie ta pierzyna. Podobno gdzie ona, tam i dom był człowieka. Autorka w jednej rzeczy ma ogromny talent. Kogokolwiek by nie opisywała, a było to z punktu widzenia postaci, to osoba, którą ta postać widziała zawsze była opisywana w taki sposób, aby wydawało się, że nie żyje, albo jest duchem. To było tak absorbujące, że zawsze towarzyszył mi przy tym strach i wyczekiwanie. Przeważnie te osoby były dostrzegane nagle, albo pojawiały się znikąd. Wszystko przez to, że najwięcej miejsca zajmują opisy bohaterów gdzie podążają, co ze sobą mają, a nie to gdzie idą, po czym i co widzą w oddali czy z bliska. Były takie momenty, że zastanawiałam się, czy to może sen, albo ktoś ma jakieś omamy lub przewidzenia. Mamy tu bowiem kobietę, nie jedną, która zna się trochę na czarach, ktoś jakby szeptucha. Ona potrafi czytać z oczu i sposobu zachowania. I poznaje również, czy ktoś zna się na tym, co ona. Dużo zawiłości budzi tu fakt, że opowieść dzieje się obec...

„Demony Babiej Góry” autorstwa Ireny Małysy to już kolejny tom cyklu z Baśką Zajdą w roli głównej. Nie skłamię, mówiąc, że jest to jeden z moich ulubionych polskich cykli kryminalnych.

Fabuła książki wciąga już od pierwszych stron i zanurza czytelnika w wir ciekawych wydarzeń. Historia Jadzi jest dramatyczna, pełna emocji, a sama powieść mocno pobudza wyobraźnię czytelnika. Dostajemy dwie linie czasowe, połączenie teraźniejszości z regionalną kulturą i wierzeniami. Nadaje to książce charakteru i sprawia, że nawet jeśli na chwilę ją odłożymy, to zaraz znów po nią sięgniemy.

Głównej bohaterki nie da się nie lubić. Prawdziwa góralka z krwi i kości, która nie została pozbawiona wad. Ma swoje wartości oraz poglądy, o które dzielnie walczy, i nie można jej odmówić charakterku.

Widać, że autorka nie boi się pisać o trudnej prawdzie i ciężkich wydarzeniach. Cała fabuła sprawia, że czytelnik zaczyna zadawać sobie pytania, gdzie jest granica pomiędzy tym, co dobre, a co złe. Zostajemy zmuszeni do postawienia sobie pytań odnośnie tego, co jesteśmy w stanie zrobić dla rodziny, nawet jeśli miałoby to krzywdzić innych oraz nas samych. Oraz najważniejsze – czy tradycja powinna być postawiona ponad wszystko, nawet jeśli niesie za sobą zło?

W „Demonach Babiej Góry”, pomimo że gór wcale nie ma zbyt wiele, tam gdzie się pojawią, widać do nich ogromną miłość. Autorka ma swój specyficzny, ...

"Demony Babiej Góry" to czwarty tom serii, który wyjątkowo daleko tym razem odsyła od tytułowych terenów. Zajda wyrusza na nadmorski urlop, gdzie z miejsca trafia na sprawę zaginięcia właścicielki pensjonatu, w którym miała spędzić ten czas. Zła sława kobiety i kolejne zaginięcia zmuszają Baśkę do zaangażowania w sprawę...

Jak zawsze w tej serii naprzemiennie obserwujemy bieżącą opowieść ze zdarzeniami z przeszłości, które łącza się w nieoczekiwany sposób. Tym razem przenosimy się do roku 1969, gdzie towarzyszymy w codzienności Jadwidze, której trudne losy wygnały z rodzimej Babiej Góry aż do nadmorskich Marucic. Tam jednak o swoje życie również musi zawalczyć, niekiedy nawet posuwając się do ludowych czarów.

Obie historie poznawałam z podobnym zafascynowaniem i zaangażowaniem. Autorka wspaniale trzymała w zanadrzu kolejne zaskakujące informacje i do samego końca wyciągała asy z rękawa, zanim pozwoliła odkryć w pełni, co łączy przeszłość i teraźniejszość. A była to tak misternie utkana i przemyślana, spójna fabuła, że nie sposób było się domyślić kierunku, w jakim podąży. Rewelacyjny poziom prowadzenia narracji i wciągająca, oryginalna akcja całkowicie mnie kupiły!

Podobał mi się też rozwój głównej bohaterki, tym razem wrzuconej w zupełnie nowe role. Nie tylko na przestrzeni zawodowej (w końcu nie swój teren i teoretyczne wolne, ale wiemy jak to jest, gdy urlopujący śledczy natrafia na ważną sprawę 😉), ale i prywatnej było tu sporo odmienności,...

Tym razem zamiast do urokliwych Bieszczad autorka zabiera nas nad równie piękne i wietrzne morze. Główna bohaterka Baśka Zajda totalnie zmienia klimat, wyjeżdża wraz z mamą na urlop. Chcę przejść serię zabiegów likwidujących blizny na twarzy po oparzeniu, które do tej pory są jej największym utrapieniem. Niestety, ale to nie oznacza, że ten czas spędzi w spokoju. Czeka ją wiele zamieszania i zawirowań, nie zabraknie zagadek kryminalnych, tajemniczych zaginięć i trupów.
.
Historia opisana jest dwutorowo, jedno miejsce, a dwa czasy. Dwie linie czasowe przedstawiają dwa różne zdarzenia niemające ze sobą na początku nic wspólnego. Z czasem każdy z tych elementów układanki zaczyna wskakiwać na swoje miejsce, a skrywane przez lata tajemnice, czy dokonane zbrodnie splatają się ze sobą na koniec i doprowadzają powieść do finału.
.
Chociaż spotykam się już po raz czwarty z powieścią autorki, niestety nie miałam okazji czytań tej przedostatniej, to nadal jestem pod ogromnym wrażeniem tego, że autorce z taką lekkością przychodzi pisanie tak fantastycznych kryminałów. Za każdym razem udaje jej się przyciągnąć czytelnika do siebie, utrzymać go w niepewności, a na koniec zrzucić na niego bombę w postaci spektakularnego zakończenia. Czyta się ją bardzo szybko, akcja jest dynamiczna i spójna, nie ma zbędnych opisów i wątków. Historia pochłania od samego początku, trzymając do końca z szarganymi nerwami i obgryzionymi paznokciami.
Naprawdę polecam całą serię, żadna z ...

Baśka Zajda wybiera się z mamą nad morze. Właścicielka pensjonatu, w którym ma się zatrzymać, znika w niejasnych okolicznościach. Okoliczni mieszkańcy nie pałali do niej sympatią. Podpadła zwłaszcza miejscowym myśliwym paląc ich ambony. Wkrótce dochodzi do kolejnych zaginięć.

Akcja powieści toczy się dwutorowo: pół wieku wstecz, choć niezaprzeczalnie dominują czasy współczesne. Jedna z bohaterek przypominała mi inną zagorzałą przeciwniczkę polowań z "Prowadź swój pług przez kości umarłych" Olgi Tokarczuk i jest to wszechobecny motyw tej historii. Zaczęłam zastanawiać się, czy to Baśka, gdzie tylko się pojawi, przyciąga kłopoty? Ale bardzo szybko doszłam do wniosku, że to wrodzona empatia i ogromne serce nie pozwalają jej przejść obojętnie obok ludzkiej krzywdy.

"Demony Babiej Góry" to już czwarty tom z policjantką Baśką Zajdą, a ich autorka Irena Małysa od początku trzyma wysoki poziom.
Cała seria charakteryzuje się trzymającą w napięciu, wciągającą i rozbudowaną fabułą z licznymi plot twistami, świetną kreacją postaci, intrygą na najwyższym poziomie i elementami charakterystycznymi dla powieści sensacyjnej i kryminalnej. Główna bohaterka od samego początku skradła moje serce i bardzo lubię towarzyszyć jej we wszystkich sprawach, którymi się zajmuje.

To już czwarty tom spod Babiej Góry. Chociaż nie zawsze wydarzenia dzieją się w tym miejscu, tak Babia może być znakiem jakości. Bo każda książka jest inna, ciekawa, oraz tak samo angażująca.

Tym razem Basia Zajda jedzie nad morze. Mielno jawi się jako idealne miejsce wakacyjnego wypoczynku. Jednak i tutaj grasują demony. Jak to Baśka, dziewczyna wplątuje się w niebezpieczne sytuacje. Jednak mnie ogromnie zaciekawiła druga linia czasowa, z roku 1969, kiedy w okolicach Mielna istniał PGR, i w sumie to tam miał miejsce początek zła trawiący mieszkańców.
Powieść jest bardzo realna, (no, może oprócz jednego momentu, ale można na to przymknąć oko), przemyślana, spójna, a sam pomysł na fabułę bardzo mi się podoba. A dwie linie czasowe to też jest coś, co lubię.

Zakończenie sugeruje, że możemy liczyć na ciąg dalszy - ja czekam, bo polubiłam Baśkę i klimat Babiej Góry. A i jeszcze dodam, że spokojnie można czytać każdy tom osobno, bo wydarzenia nie są ze sobą bezpośrednio powiązane, chociaż najlepiej czytać wszystkie, i to po kolei.