Opinia na temat książki Tchnienie

Bohaterowie są jedną wielką zagadką. Brudną zagadką. Wytrawnymi graczami mimo młodego wieku. Kiedy upolują ofiarę, nie zamierzają wypuszczać jej z rąk. I tak naprawdę nie wiadomo, kto jest dobry a kto przeszedł na ciemną stronę życia.

Sonia, Abel, Krzysztof, Ata, Kaśka. Czy to pogubieni młodzi ludzie, czy działający z najwyższą premedytacją i maskami na twarzy ludzie. Komu można zaufać? Przecież to takie oczywiste….a może jednak nie….?

Czytałam książkę z zapartym tchem. Strona za stroną wciągana w niebezpieczne gry bohaterów, podsycane nielegalnymi używkami. Do świata, gdzie zbliżenie fizyczne dawało ukojenie. Ale nic nie przynosiło odpowiedzi. Do świata gdzie biel i czerń zacierały się w szarość. Gdzie prawda i kłamstwa szły ramię w ramię. Gdzie prawda okazała się brutalna a zakończenie totalnie wbiło mnie w fotel.
To moje pierwsze spotkanie z Autorką, ale na pewno nie ostatnie. Sylwia, wbiłaś mnie w fotel i pokazałaś, że jeśli chodzi o wyrachowanie, wiek nie ma żadnego znaczenia….

Bo czym tak naprawdę, było tytułowe Tchnienie?