Tego nie mogę ci powiedzieć

"Tego nie mogę Ci powiedzieć" to debiut literacki początkującej autorki Justyny Sznajder. Warto też wspomnieć, że książka wygrała konkurs literacki Wydawnictwa Kobiecego na najlepszą książkę młodzieżową lub new adult. Po przeczytaniu tego tytułu wygrana ta mnie raczej nie dziwi. To ciekawa młodzieżówka, w której autorka stara się podejmować naprawdę ważne tematy takie jak niepełnosprawność, alkoholizm czy przemoc w rodzinie. Mamy tutaj dwójkę skrajnie różnych bohaterów, którzy poznają się w sieci i od samego początku łapią ze sobą świetny kontakt. Są jednak pewne sprawy, o których sobie nie mówią. Największą tajemnice skrywa Karolina, ale właściwie czytelnik dowiaduje się tego już w pierwszej części powieści.
Mam trochę problem z relacją między głównymi bohaterami. Wiem, że teoretycznie znali się długo, ponieważ czatowali jakiś czas przed spotkaniem, ale od momentu zapoznania w realu ich relacja gwałtownie przyspiesza. Właściwie nie ma żadnego napięcia między nimi. Mogłabym jednak przymknąć na to oko bo to debiut i ja wszystko rozumiem, ale ilość stereotypowych sytuacji pojawiających się w tej powieści mnie przytłoczyła🙈 Nasza główna bohaterka jest bogata i super-nic w tym złego. Nie rozumiem tylko czemu za gosposie musi mieć Ukrainkę w dodatku nie mówiąca po polsku i do tego jeszcze mało uprzejmą? Z drugiej strony mamy Kubę, który jest biedny, a jak biedny to jego mama musi być sprzątaczką, bo jakby inaczej (swoją drogą podobny schemat mieliśmy w Angst with happy en...

W obecnych czasach wielu nastolatków ucieka w świat wirtualny w obawie przed życiem w realu. Karolina vel Dziewczyna z perłą całe dnie siedzi i gra na komputerze. To jest jej ucieczka z jej rzeczywistości, która jest trudna. Aczkolwiek osoba patrząca na Karolinę z zewnątrz widzi tylko otaczającą ją powłokę rozpieszczonej przez bogatych rodziców jedynaczki, mieszkającej w wypasionym apartamentowcu, która z powodu swoich lęków postanowiła przestać chodzić do szkoły i ma nauczanie indywidualne. Tak ją widzi reszta świata. Nikt nie dopytuje dlaczego? Bo ludzie tak naprawdę często nie chcą słyszeć naszych historii. Pytają bo tak wypada, ale nie chcą otrzymać odpowiedzi. Albo ich to nie interesuje bo już wyrobili sobie o nas zdanie albo nie chcą słuchać o naszych problemach bo swoich mają aż nadto.
Kuba vel Aslan wszystkie wolne chwile poświęca na gry. To jest jego ucieczka z jego rzeczywistości, która jest trudna. Aczkolwiek osoba patrząca na Kubę z zewnątrz widzi tylko chłopaka z patologicznej rodziny, który powtarza błędy rodziców, jest niegrzeczny, popija alkohol i wdaje się w bójki. Sąsiedzi zamiast pomóc patrzą na chłopaka z pogardą i taką jakąś niezrozumiałą dla niego wyższością. Nikt nie wyciągnie pomocnej ręki, nikt nie zapyta dlaczego. Wszyscy oceniają go przez pryzmat domu z jakiego się wywodzi. Nikt jednak nie wie, że Kuba jest wojownikiem. Walczy o siebie i o młodsze rodzeństwo, ciężko pracuje aby zapewnić rodzinie lepszy byt. Nikt nie widzi...

"Tego nie mogę ci powiedzieć" to kolejna młodzieżówka, która porusza trudne tematy. Na jej korzyść działa to, że jest naprawdę oryginalna - z takim problemem jak tutaj chyba się jeszcze w młodzieżówce nie spotkałam! Ale po kolei.

Karolina to zamknięta w sobie dziewczyna, która skrywa pewną tajemnicę. Kuba również nie ma w życiu lekko. Poznają się podczas gry w LoLa, a później postanawiają kontynuować znajomość. Karolina odmawia jednak spotkania na żywo. Pytania Kuby o powód odmowy dziewczyna zbywa krótkim i stanowczym "Tego nie mogę ci powiedzieć"...

Powiem wam, że obawiałam się trochę, czy ta książka mi się spodoba i czy nie będzie kolejną młodzieżówką, o której za dwa dni zapomnę. Na szczęście już po pierwszych stronach moje obawy ustąpiły, a ja wciągnęłam się w fabułę. Fabułę, która może i nie jest pełna akcji, ale za to skłania do myślenia i aż kipi od skomplikowanych emocji bohaterów. Autorka ma bardzo lekkie pióro, ale jednocześnie nie stroni od trudnych tematów. Na niecałych trzystu stronach udało jej się poruszyć wiele ważnych i ciekawych wątków, w tym kilka takich, o których w literaturze młodzieżowej nadal mówi się zbyt rzadko. Jeśli chodzi o plusy, to bardzo spodobały mi się też małe smaczki związane z grą League of Legends! Z minusów natomiast do głowy przychodzi mi tylko to, że zakończenie okazało się odrobinę przewidywalne. Mimo to po kolejne książki autorki bardzo chętnie sięgnę!

TNMCP nie jest książką, która trafi na moją półkę ...

Książki poruszające ważne czy trudne tematy oceniamy inaczej, patrzymy przez pryzmat tej wagi na treść, na przedstawienie problemu. Tak miałam i z tą powieścią. To młodzieżówka, opowieść o dziewczynie z dobrego domu, która czuje się uwięziona w złotej klatce i o chłopaku, którego los nie oszczędzał. I to mogła być dobra historia, może na schemacie, może przewidywalna, ale brakło tego czegoś.

Podobało mi się wplecenie nowoczesnych wątków, młodzi poznają się przez internet, podczas popularnej gry. Główna bohaterka na ciekawe hobby, składa origami. To plusy. Minusy? Nie mogłam w żaden sposób zaangażować się w akcję, przeszkadzało mi przeciąganie momentu, kiedy dowiadujemy się jaką tajemnicę skrywa dziewczyna. U mnie powodowało to, że nie rozumiałam jej zachowania. Dużo tutaj problemów, jednak nie wzbudzały u mnie one żadnych emocji. Brakło mi realizmu, dorosłości i konsekwencji.

Jest to debiut autorki i niestety to czuć. Chociaż pod względem stylu, języka jest bardzo poprawnie, to już fabularnie jest trochę miałko i przewidywalnie. Nie jest to zła pozycja, może nie jestem odpowiednią grupą docelową, bo mnie się średnio podobało.

Karolina i Kuba pochodzą z dwóch różnych światów, łączy ich trudna rzeczywistość, z którą oboje muszą się mierzyć.

Karolina żyje w luksusie, ma wszystko czego potrzebuje: bezpieczny dom, rodziców, którzy ją kochają, a nawet gosposię. Jednak nie daje jej to pełni szczęścia, aby uciec od trudnej codzienności składa origami, ogląda seriale lub gra z Kubą. Kuba- Aslan, jest zupełnym przeciwieństwem Karoliny. Otwarty, towarzyski i pewny siebie chłopak, nie ukrywa, że dziewczyna bardzo mu się podoba i nie wystarczają mu tylko spotkania w wirtualnym świecie. Karolina jednak jest bardziej zdystansowana i skrywa swój sekret, który zbywa krótkim: „Tego nie mogę ci powiedzieć”.

Historia tej dwójki nastolatków bardzo mnie wzruszyła. Spodziewałam się kolejnej luźnej młodzieżówki, którą przeczytam i szybko o niej zapomnę. Autorka jednak w książce porusza ważne i trudne tematy, o których nie mówi się na co dzień, a uważam, że powinno. Relacja między dwójką głównych bohaterów widocznie się rozwija. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a szerokie opisy pomagają lepiej zwizualizować całą historię.

Książka na raz, ale też taka o której za moment się zapomni. Opowiada historię dwójki młodych ludzi zmagających się z problemami rodzinnymi. W domu im się nie układa, choć każdemu z innych powodów. Ich ścieżki krzyżują się ze sobą i ta nieoczekiwana znajomość wnosi wiele pozytywnych emocji i rzeczy w ich relację. Przyjemnie, ale bez szału i fajerwerków. Z paroma błędami językowymi na dokładkę.

wątek miłosny przeciętny. Dobrze pokazany łamiący psychikę zawód klawisza więziennego oraz negatywna postać ojca. Przy historii połamanej deskorolki-serce pękło mi ze smutku

Książka porusza ciężkie tematy i dużo uczy. Polecam !!!