W świetnie pomyślanej i napisanej książce Michała Nawrockiego wysokie kompetencje naukowe sąsiadują ze znacznym talentem interpretatora, który nie kryje swych pasji i upodobań, i potrafi przekonać do nich czytelnika. Ta książka zasługuje na to, by ją postawić obok najlepszych stron, jakie dotychczas poświęcono poezji Stanisława Grochowiaka. Interpretacje Nawrockiego nie tylko odsłaniają strukturę poetyckiego światopoglądu Grochowiaka, ale poprzez liczne odesłania i porównania wskazują na jego źródła, tkwiące w wyobraźni młodopolskiej, a zwłaszcza w poezji Tadeusza Micińskiego i Bolesława Leśmiana.