To właśnie my

Pierwsza część dylogii Becky Albertalli i Adama Silvery "A jeśli to my" sprawiła, że nie mogłam pohamować uśmiechu. Zachwycałam się każdą małą chwilą z chłopakami, a dzięki musicalowym wstawkom poznałam masę dobrych piosenek. Zakończenie, nie powiem, lekko mnie zaskoczyło, ale myślę, że było idealne w tamtym momencie.

Po trzech, dwóch(?) latach powróciłam do tego świata i przyznaję, że wypadło to równie dobrze, jak nie lepiej🤩 "To właśnie my" opowiada dalsze losy Bena oraz Arthura, z małą zmianą w postaci ich drugich połówek. Oboje wiodą dobre życie; mają prace, kochane osoby, które ich wspierają a przede wszystkim starają się zapomnieć o 'tym drugim'. Wszechświat jednak dobrze wie co robić. 'Co jeśli' spotkają się ponownie?

Powiem Wam tak: tyle co się śmiałam i wzruszałam zostawię dla siebie. Ale! Bez wątpienia ta część zasługuje na uznanie. Jeśli polubiliście pierwszy tom: tą lekkość, ten specyficzny humor, to śmiało sięgajcie po drugi. Ja pokochałam tych bohaterów❤ O ile pierwsze skrzypce grają Ben i Arthur, to moje serce w szczególności skradł Dylan (sorry Samantha). Jego osobowość i niektóre teksty doprowadzały mnie do ciągłego przewracania oczami. Razem ze swoją dziewczyną dostał w tej części niemały ...

"Ludzie nie ostrzegają, że złamane serce to choroba chroniczna. Może z czasem objawy ulegają złagodzeniu albo udaje ci się je zagłuszyć odległością, lecz ten ból nigdy do końca nie przechodzi. Cały czas czai się gdzieś w tle, gotowy zapłonąć na nowo, gdy tylko opuścisz gardę."
Historia Bena i Arthura spokojnie mogła się zakończyć na pierwszym tomie i byłoby to jak najbardziej w porządku.
Jednak autorzy pokusili się o jej kontynuację i okazało się, że moja nieuleczalnie romantyczna dusza właśnie tego potrzebowała do pełni szczęścia.
Ta opowieść, podobnie jak poprzednia część, ma w sobie tyle niewymuszonego wdzięku i uroku, że nie sposób się jej oprzeć. Zarówno fabuła jak i bohaterowie tworzą subtelny klimat, który ja w całości kupuję, bardzo cenię sobie nieśpieszny rytm tej historii i jej zwyczajność.
Dylogia "A jeśli to my" ma to trudne do określenia, magiczne "coś", zdecydowanie moje "comfort reading books".