Trudny powrót

Trzeba przyznać, że opis od wydawcy zainteresował mnie i wiedziałam, że tej pozycji nie mogę przegapić. Na wstępie trzeba dodać, że to książka, która wymaga skupienia i nieszablowy język powodują, że czyta się ją powoli i z większym zainteresowaniem.

Historia opowiada o chłopcu, który wraca z kolonii, a jego rodzice nie oczekują na niego na dworcu. Odbiera go ciotka, która nie za wiele mu wyjaśnia, a nawet swoją tajemniczością wzmaga w nim lęk i niepewność. Tło historyczne oraz cierpienie całej rodziny w trudnych czasach to codzienność. A Adam próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Doskonale można wtopić się w umysł 10-letniego chłopca i poczuć się jak w jego skórze.

Trzeba przyznać, że trochę rozstrajały mnie opisy, których wbrew pozorom nie było tak dużo, ale trudno było toczyć się z historią. Nie odnajdziesz tutaj wartkiej akcji czy zaskakujących momentów. Bardziej kreuje się tutaj stabilność i powolne dążenie do końca opowieści. Niestety nie jestem fanką tej książki, bo mimo tego, że ma lekko ponad 200 stron to nie potrafiłam odnaleźć się w jej klimacie. Jak na książkę obyczajową to wymaga dużej dawki koncentracji umysłu.

Na pewno podobał mi się wątek chłopca, który pokazuje idealnie, że pomimo ukrywanych przez dorosłych spraw, on doskonale wie co się dzieje. Doskonale wie, że coś nie gra i choć nie dopytuje to czeka na rozwój wydarzeń. Postać i wychwytywanie umysłu chłopca jest bardzo interesująca. Natomiast zawiodło mnie tło history...

Szara powojenna rzeczywistość w miasteczku w Polsce. Adam, dziesięcioletni chłopiec wraca do domu z kolonii. Tęsknił bardzo. Nie mógł się doczekać spotkania z rodzicami. Jednak na dworcu nie ma ani mamy ani taty. Chłopca odbiera Ciotka oznajmiając, że kolejne dni będzie musiał spędzić w górach, w ośrodku zajmowanym przez wuja.

Po czasie okazuje się, że ojciec Adama jest w szpitalu. Matka zmuszona oddawać krew dla męża też rzadko bywa z synem. W całym ośrodku nie brakuje dawno niewidzianych członków rodziny chłopca.
Adam spędza tam czas po swojemu, coś podpatrzy, coś podsłyszy.
Autor stworzył dosyć klimatyczną i zarazem nieoczywistą opowieść. Czytając miałam wrażenie, że przeniosłam się w czasie o kilkadziesiąt lat. Do Polski, która chcę się odbudować i przede wszystkim odżyć po ciężkich latach.
Jednak wątki o obozach koncentracyjnych i przetrzymywaniu jeńców wciąż bolą, mimo upływu lat.
Mimo, że trudno mi sobie wyobrazić życie w tamtych czasach, to jednak na kratkach powieści chętnie się w nie przenoszę.