Trzecia Rzesza na haju. Narkotyki w hitlerowskich Niemczech

„Trzecia Rzesza na haju” to bardzo interesująca książka, bo zwraca uwagę na problem powszechnej obecności narkotyków w hitlerowskich Niemczech. Wiedza o tym, że Hitler i Göring byli uzależnieni od różnych środków psychoaktywnych nie jest jakąś tajemnicą. Nie każdy z nas ma jednak świadomość, że takie środki jak metamfetamina były rozdawane żołnierzom Wehrmachtu, a pralinki ze środkiem pobudzającym można było kupić legalnie w sklepie. Mamy więc ciekawe informacje o nieznanej szerzej historii podane w ciekawej, wciągającej narracji. Czegóż chcieć więcej? Otóż czytając, można wpaść w pułapkę. Autor tak konstruuje swoją opowieść, że wydaje się, jakby wojnę toczyły hordy naćpanych nazistów, kierowane przez opanowanego nałogiem wodza i uzależnionych, bojących mu się sprzeciwić, podwładnych. Tak oczywiście nie było. Hitlerowcy doskonale zdawali sobie sprawę z tego co robili, a Hitler pisał swoje „Mein Kampf” zupełnie na trzeźwo. Jednak autor tak prowadzi narrację, że mamy wrażenie wręcz usprawiedliwiania niektórych czynów stanem zamroczenia narkotykowego. Z czasem jednak przychodzi refleksja, że przecież do II wojny światowej doszło przed masowym spożyciem narkotyków. I nie jest to żadnym usprawiedliwieniem tego, co działo się w trakcie. Większą część książki zajmuje przedstawienie tego, co narkotyki zrobiły z Adolfem Hitlerem i zobrazowanie jego więzi z osobistym lekarzem Theodorem Möllerem . W książce omawiającej dystrybucję środków odurzających w kraju, związek dealera i jeg...

Jak to jest z Wami i książkami historycznymi lubicie? Osobiście sięgam po ten gatunek, jednakże zależnie od tematyki. Okres drugiej wojny światowej zawsze mnie interesował i lubię poznawać kolejne książki z tego okresu. Ich autentyczność, bądź budowanie wątków na tym etapie zawsze człowieka poruszy.

Tym razem Wydawnictwo Poznańskie wydało swoim nakładem książkę niemieckiego pisarza Normana Ohlera ''Trzecia Rzesza na haju. Narkotyki w hitlerowskich Niemczech''. Kiedy tylko tytuł przewinął mi się przed oczami, wiedziałam już, że muszę przeczytać tę kontrowersyjną lekturę.
Ciekawość moja została zaspokojona.
Jak sam autor wspomniał: "To co tutaj zaprezentowano, jest niekonwencjonalną, zniekształconą perspektywą, a cała nadzieja w tym, że dzięki temu zniekształceniu pewne zjawiska można dostrzec wyraźniej."
Co nieco obiło się kiedyś o uszy, że Hitler musiał być mocno nafaszerowany narkotykami, aby osiągnąć takie rzeczy, ale przedstawione informacje wprawiają w osłupienie.

Zachowanie tych postaci historycznych są niesłychanie zatrważające i nieludzkie. Równocześnie również ukazują jak człowiek sam w sobie jest słabym i podatnym gatunkiem, dążącym do władzy za wszelką cenę. Było po prawdzie kilka opisów, które wydawały się niezbyt realne i konsekwencje mogły być znacznie gorsze, jednak z innych książek wspomniane eksperymenty z czasów II Wojny Światowej na ludziach szokowały, więc dlaczego tutaj miałoby być inaczej?

„Narkotyk ujawnił wewnętrzne sprzeczności narodowosocjalistycznego państwa i odgrywał istotną rolę w procesie jego stopniowego samounicestwienia.“

Naziści prowadzili surową politykę antynarkotykową, a jednak w Trzeciej Rzeszy popularnością cieszył się lek Pervitin, który był nie czym innym jak metaamfetaminą. Substancją, która pobudza, odpędzą senność i zmęczenie, daje uczucie euforii, a przy tym silnie uzależnia i wyniszcza organizm. Substancją, dzięki której funkcjonowali cywile i żołnierze. A była ona jedynie początkiem szalonej drogi z narkotykami.

Mogłabym powiedzieć wiele o zawartości reportażu, ale zamiast tego wolę skupić się na tym, że książkę tę powinien przeczytać każdy, bo zmienia postrzeganie Trzeciej Rzeszy. Gdy myślimy o manipulacji władzy, gdy skupiamy się na okrucieństwie wobec więźniów, gdy przypomnimy sobie o nieustannym parciu frontu... Wszystko to staje się niepełne i niejasne, jeśli nie weźmiemy pod uwagę udziału substancji uzależniających. Dlaczego nie mówiono o tym wcześniej? Czy bano się, że zdejmie to odpowiedzialność z barków nazistów? Czy preferowano po prostu skupienie na problematyce palącej — spisywaniu i analizowaniu zbrodni? Jaki powód by nie był — Norman Ohler wypełnił lukę w badaniu przeszłości. Lukę, o której nie wiedzieliśmy.

Lubię tę książkę. Jest dobrze napisana i szalenie ciekawa. Nie chodzi w niej o usprawiedliwianie lub oskarżanie, a o uchwycenie przeszłości. Takie historyczne tytuły są najlepsze.

...

Jedna z tych pozycji, które dogłębniej pozwalają zrozumieć przyczyny bestialstwa niemieckich żołnierzy podczas wojny. Autor zmagał się z tematem kilka lat, a efekt jaki osiągnął zdumiewa. Choć doping w postaci alkoholu i substancji psychoaktywnych nie jest w przypadku armii toczących wojny niczym nadzwyczajnym.