Trzy sypialnie, jeden trup

A więc tak.
Zanim zaczęłam czytać w skutek wszelakich opowieści, palcem nie będę wskazywać kogo, ale winowajczynie wiedzą doskonale, zaczęłam żałować, że dostałam tylko tom III, że wiele stracę i że w sumie może nie do końca będę miała szansę polubić tak mocno bohaterkę, jak pewnie na to zasługuje.
I w sumie, może i było w tych wątpliwościach deczko prawdy. Podejrzewam, że bardziej doceniłabym doczekanie się Roe na Martina. Bardziej byłabym sfrustrowana tymi poprzednimi związkami.
W sumie najbardziej drażnił i denerwował mnie jej były policjant. On ślepy czy co? Czemu wypuścił Roe z rąk? Choć w sumie dobrze, że wypuścił, pastor nawet dobrze nie wiedział co wypuszcza, ale Martin już mógł korzystać do woli i mam nadzieję, że nie wypuści nigdy.
Napisałam, że to doskonała lektura na leniwe niedzielne popołudnie i nadal to podtrzymuję. Szalenie milo mi się czytało całą tę opowieść, bez silenia się na nie wiadomo co. Ot, zwykła przyjemność z czytania i historii podanej szybko, miło, zabawnie. I co dla mnie bezcenne - z fantastycznym dystansem głównej bohaterki do świata. Do całego świata oprócz tego jedynego, z którym na randkę umawia się po kilku niemal wymienionych słowach. A randka zanim się zdążyła zacząć, bohaterowie już korzystali z gościny przydrożnego motelu z radością i oddaniem wykorzystując wysłużone meble do celów przyjemnościowych.
Przez kilkadziesiąt pierwszych stron byłam przytłoczona nadmiarem nowych nazwisk, osób, zadań. Kto jest kim i co tam do...