Turlututu. W krainie ogra

Kim jest Turlututu? Już samo jego imię działa na wyobraźnię. Postać, która na miejscu głowy ma potężne oko, na nim korona. Jego rączki to cienkie wierzbowe witki – kreseczki. Turlututu chcący – niechcący wciąga najmłodszych do zabawy – zachęca do przeczytania książki, co (jak się okazuje) takie łatwe nie jest. Ale to tylko pozorna trudność, bo za całym pomysłem kryje się po prostu pyszna zabawa. Trzeba wprowadzić kod, poznać tajne hasło (nazwa Babaryba zawsze chwytała mnie za serce:))), by wejść do …książki. A w niej mnóstwo bajkowych postaci, naciskanie kolców korony, które na przykład może sprawić, ze Turlututu robi się mały. A wtedy Turlututu może wejść do dziwnego świata, pełnego krętych korytarzy, niebezpieczeństw. Wchodzi do labiryntu, z którego trudno wyjść. Na szczęście dzieci znają tajne hasło, które pomaga opuścić to miejsce. Dzięki temu Turlututu (i dzieci również) dostają się do czarodziejskiej krainy pełnej dziwów przyrody. Jakże cieszą w nim oko kwiaty, trawy, zwierzęta, a wśród nich maleńki Turlututu. Ale co to? Można nadusić malutkiego słonika, by Turlututu znów urósł.

Książka o Turlututu niesamowicie działa na wyobraźnię. Pokazuje, że zwykłe czytanie książki może zmienić się w niezwykłą przygodę. Autor wykorzystuje fakt, że wyobraźnia dziecka krąży swoimi cudnymi, niezbadanymi ścieżkami. Dzieci lubią się angażować na całego, na 100 procent – pewnie chętnie będą tu naciskać różne elementy. Nie wspominając już o gotowości zachowania taj...