Uratować Missy

,,Jeśli naprawdę czegoś chcecie, nigdy nie wypuszczajcie tego z rąk. Nie poddawajcie się. Chwyćcie to tak, jakby od tego zależało wasze życie".

Może nie uwierzycie, ale książka jest przepełniona pięknymi cytatami. W ogóle główna bohaterka, to osoba niezwykle ciepła i wrażliwa. Bardzo ciężko przeżyła śmierć męża, a jeszcze gorzej chwile, kiedy i jej dzieci wyprowadziły się do innych stanów. Zabrały ze sobą wnuka, którego brak odczuwa każdego dnia. Niemal szaleje z rozpaczy, kiedy na chodniku widzi dziecko, które jest do niego podobne. Bardzo chciałaby z nim zagadać, ale nie wie jak. Tęsknota wypływa z niej w leki i melancholijny sposób, co sprawia, że nie jest przytłaczająca, ale piękna.
Missy bardzo tęskni za towarzystwem, jednak kiedy tylko nadarza się okazja by takowe zdobyć, zawsze się waha. Dusza niemal wypycha ją do przodu, by nie zadawała się z nikim, a słowa zaproszenia wypływają z jej ust, jakby w sprzecznym kontekście. Chce towarzystwa i jednocześnie się przed nim wzbrania. Ciężko jej zaakceptować świat obecny i dlatego w swoich wspomnieniach często ukazuje nam opisy dawnych zdarzeń, tak jak pierwszych znajomości, czy też pierwszego razu przepełnionego dziwnymi określeniami. Jednak w dalszej części nasza bohaterka pozna dwie zupełnie różne od siebie kobiety, które będą próbowały przemówić jej do rozsądku. Bardzo przywiąże się do pieska, który będzie potrzebował jej uwagi. Dalszą historię pozostawię w tajemnicy, tak jak i jej sekret, którego długo ni...

„Uratować Missy” zaciekawiła mnie już samym opisem na stronie wydawnictwa. Zacznijmy od tego, że jak na debiut naprawdę jest on udany. Styl pisania autorki jest prosty i przyjemny w odbiorze. Całość napisana została w narracji pierwszoosobowej dzięki czemu bardzo dobrze poznajemy tytułową Missy. Fabuła opiera się przede wszystkim na opisie życia starszej kobiety, które z początku jest mało ciekawe. Missy jest zamknięta w sobie i unika wszelkich kontaktów z ludźmi. Jednak wszystko się zmienia pewnego dnia, kiedy to przypadkowo spotykani ludzie stopniowo zaczynają zmieniać życie staruszki. Strona za stroną poznajemy dawne życie staruszki i widzimy jak diametralnie się ono zmienia. Autorka bardzo dobrze przedstawiła wiele ważnych kwestii takich jak życie z ciężarem własnych decyzji, bretix, homoseksualizm, aborcja, utrata bliskich, czy nawet rodzicielstwo które nie zawsze bywa lekkie. Pomimo, że Morrey stopniowo dawkuje rozwój sytuacji to nie uważam, aby było nudno. Momentami było smutno, poważnie, ale i przede wszystkim śmiesznie. Jestem pewna, że całość wywoła w was wiele emocji i zapadnie w waszej pamięci na dłuższy czas.

Książka bardzo mi się podobała i uważam, że jest warta przeczytania. Mówi o sile prawdziwej przyjaźni i o tym, że nigdy nie jest na nią za późno. Niech ta książka stanie się dla starszych przewodnikiem, aby nigdy nie odcinali się od świata. Natomiast dla młodszych lekcją, aby rozglądać się dokoła i zauważać starszych. Pamiętajc...

"Uratować Missy" to książka na której wylałam wiele łez. Historia mi bliska pod względem psa- Luna, 12 letnia sunia, którą wzięłam ze schroniska była mi bardzo bliska. Nie mam jej już 1,5 roku, a ja dalej po niej rozpaczam. W tej książce jest podobny motyw- pies zmienia całe życie głównej bohaterki.

IG: Czytomanka

👉Historia o przyjaźni i miłości, które pomogą przezwyciężyć samotność i ból po utracie bliskich... Psy są niesamowite, działają lepiej, niż nie jeden antydepresant, lepiej, niż nie jeden terapeuta. Missy główna bohaterka traci rodzinę. Mąż umiera, kłótnia z córką je rozdziela, a syn wyjeżdża. Missy zostaje sama ze sobą i potwornym poczuciem osamotnienia. Poznaje dwie kobiety i cudownego psiaka, dzięki którym WSZYSTKO się zmienia.

👉Książka teoretycznie jest lekką pozycją, jednak znajdziecie w niej bardzo dużo wspaniałych cytatów, które wbijają w fotel i są lepsze, niż teksty w Małym Księciu. ,,Jeśli naprawdę czegoś chcecie, nigdy nie wypuszczajcie tego z rąk. Nie poddawajcie się. Chwyćcie to tak, jakby od tego zależało wasze życie". Książka obyczajowa, bardzo w moim guście- bez cienia przesady to moja subiektywna ocena, bo potraktowałam ją mocno personalnie, ale... piękna jest.

❗Ocena: 10/10