Dyskusje na temat politycznej partycypacji kobiet nie cichną i wciąż budzą wiele emocji. Kolejne badania potwierdzają, że wciąż kobiety rzadziej angażują się w sferę publiczną zwłaszcza zaś polityczną. Wydawać by się mogło, że o ile nieobecność kobiet w parlamencie może mieć dość oczywiste powody, związane choćby z koniecznością wyjazdu z rodzinnego miasta (co dla kobiet może stanowić pewien kłopot ze względu na wciąż duże zaangażowanie w prowadzenie domu), o tyle nie jest to już tak proste na szczeblu lokalnym. Nasuwają się zatem pytania dotyczące czynników determinujących udział kobiet w polityce na szczeblu samorządowym, a konkretnie, czy zmienne te w sposób radykalny różnią się od tych, które mają decydujący wpływ na start w wyborach parlamentarnych. Analiza omawianego tematu jest bardzo złożona i wymaga szerokiego ujęcia problemu. Nie sposób bowiem pominąć kwestii związanych z socjalizacją do ról społecznych czy z socjalizacją polityczną. Konieczne wydaje się także uwzględnienie czynników historycznych, związanych przede wszystkim z ruchem kobiecym, który w dalszej perspektywie spowodował wyjście kobiet z domów. Wspomnieć trzeba także o okresie PRL-u oraz o przemianach roku 1989, które to nie pozostały bez znaczenia dla aktywności politycznej kobiet po roku 1990. Niniejsza pozycja porusza wskazane zagadnienia w kontekście zaangażowania kobiet w lokalną politykę. Wyniki badań przeprowadzonych w Polsce skonfrontowane są z materiałem empirycznym uzyskanym przez autorkę niniejszej publikacji w trakcie wywiadów prowadzonych z kobietami-radnymi Rady Miasta Torunia kadencji 2002-2006. Książka wpisuje się w szeroko prowadzoną dyskusję na temat politycznego zaangażowania kobiet, skupiając uwagę na szczeblu lokalnym, uwzględniając przy tym cechy charakterystyczne dla lokalnej aktywności polityczny oraz nieco inne sposoby rekrutacji elit lokalnych. Wszystkie te aspekty wpływają na postrzeganie przez kobiety-radne ich roli w Radzie Miasta, co bywa istotne dla rozwoju kariery politycznej.