Opinia na temat książki Uwikłani. Tom 2

 

"Uwikłani II" to bardzo udana kontynuacja. Pierwsza część zostawiła mnie w całkowitym zaskoczeniu, dużej irytacji i niepewności. Byłam bardzo ciekawa, co takiego zgotuje autorka swoim bohaterom w tej części. Tytuł całkowicie oddaje sedno powieści. 

      "Jak żyć, kiedy nie ma się już ani sił, ani nadziei?... 

 Oto mamy dalsze losy Agaty i Piotra. Piotr pod naciskiem ze strony rodziców i teściów wybrał rodzinę, syna i żonę. Czy zdoła wytrzymać u boku Karoliny, która jest przebiegła, perfidna, wyrachowana i knuje kolejne intrygi, jak jeszcze bardziej pognębić i upokorzyć Piotra? Agata jest w ciąży, stopniowo oswaja się z tą myślą, akceptuje ten fakt, by w końcu pokochać całym serce swoje dzieciątko. Nie może przestać myśleć o Piotrze. Czy tych dwoje jeszcze będzie ze sobą 

 Autorka nieustannie zaskakuje i intryguje. Książka bardzo wciąga, przykuwa uwagę. Wykreowani bohaterowie to bardzo realne postacie. Są sympatyczni, szczerzy, zwyczajni. W Piotrze zachodzą głębokie zmiany. Nic tu nie jest łatwe, ani jednoznaczne. Czy Piotr może odejść od kalekiej żony i zawalczyć o własne szczęście? Czy z jego strony będzie to egoizm? Jak żyć u boku osoby, której się nie kocha, ba pogardza, lekceważy, ledwo toleruje? W nienawiści, niezgodzie, ciągłych kłótniach. 

Powieść bardzo emocjonalna, życiowa, prawdziwa. Ukazuje jak łatwo można pogubić się w życiu, zapomnieć o sobie, swoich potrzebach. Pełna wątpliwości, trudnych życiowych decyzji. Przepełniona pięknym, bezwarunkowym, szczerym i głębokim uczuciem. Prawdziwa przyjaźń, pełna oddania i lojalności. Rodzice, którzy muszą zrozumieć, że ich dorosłe dzieci mają prawo do własnego życia, własnych decyzji. Każdy ma prawo do szczęścia. Smutek, ból, zawiść, zazdrość. Złe spojrzenia i złośliwe pomówienia. Jakie to przykre i prawdziwe. Poruszająca, szczera opowieść, w której dominują uczucia. O tym jak bardzo los bywa przewrotny i nieprzewidywalny. Zmusza do refleksji i chwili zadumy nad ludzkim życiem. Zakończenie bardzo mnie poruszyło, brak mi słów. Polecam :) 

 http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=1615