Opinia na temat książki W koleinach czasu
Akcja powieści ma miejsce między 1909 rokiem a przełomem dwóch tysiącleci. To historia kilku pokoleń. Losy rodziny Małyszków i Radowskich zostały wplecione w dzieje Polski - w obie wojny światowe, XX-lecie międzywojenne i lata PRL-u. Wojenna zawierucha i rządy socjalistyczne odcisnęły piętno na życie bohaterów.
Muszę przyznać się, że początkowo gubiłam się w dużej ilości postaci i wątków. Możliwe, że porzuciłabym lekturę, ale postanowiłam nie zrażać się i przeczytać książkę w całości. Co bardzo mnie cieszy, gdyż gdzieś w połowie powieść wciągnęła mnie i z przyjemnością zabierałam się do czytania. Bohaterowie - tacy ludzcy i zwyczajni - stali mi się bliscy. Cieszyłam się z ich sukcesów, ślubów, narodzin dzieci, było mi smutno, kiedy odnosili porażki, rozstawali się z ukochanymi osobami, umierali.
Jedną z ważniejszych postaci książki Doleżycha jest Dorota Woźnicka, która w 1919 r. razem ze starszą siostrą Alicją wyruszyła do Odessy. Podróż okazała się tragiczna, ale w dalekim kraju Dora poznała swojego przyszłego męża Władka Radowskiego.
W powieści nie brakuje brutalnych opisów:
"Znalazła schronienie w opuszczonym mieszkaniu, gdzie przetrwała trzy dni bez jedzenia, aż ją znaleźli pijani żołnierze. Piskiwkę udało się Dorocie wyrugować z pamięci. Teraz, na widok czerwonych gwiazd, wróciły obrazy sprzed lat. I nie tylko obrazy. Powróciła upiorna rzeczywistość. Smród pijanych żołdaków, ich wrzaski w znienawidzonej rosyjskiej mowie. Dwa następne miesiące była przekazywana z rąk do rąk, wielokrotnie gwałcona i bita. Ale przeżyła. Wychudzona, pokaleczona, zawszona, chora myślała tylko o tym, żeby przetrwać (...)".
Życzę sukcesów autorowi książki. Jego twórczość polecam osobom, które lubią czytać historie wielopokoleniowe i wielowątkowe.
Muszę przyznać się, że początkowo gubiłam się w dużej ilości postaci i wątków. Możliwe, że porzuciłabym lekturę, ale postanowiłam nie zrażać się i przeczytać książkę w całości. Co bardzo mnie cieszy, gdyż gdzieś w połowie powieść wciągnęła mnie i z przyjemnością zabierałam się do czytania. Bohaterowie - tacy ludzcy i zwyczajni - stali mi się bliscy. Cieszyłam się z ich sukcesów, ślubów, narodzin dzieci, było mi smutno, kiedy odnosili porażki, rozstawali się z ukochanymi osobami, umierali.
Jedną z ważniejszych postaci książki Doleżycha jest Dorota Woźnicka, która w 1919 r. razem ze starszą siostrą Alicją wyruszyła do Odessy. Podróż okazała się tragiczna, ale w dalekim kraju Dora poznała swojego przyszłego męża Władka Radowskiego.
W powieści nie brakuje brutalnych opisów:
"Znalazła schronienie w opuszczonym mieszkaniu, gdzie przetrwała trzy dni bez jedzenia, aż ją znaleźli pijani żołnierze. Piskiwkę udało się Dorocie wyrugować z pamięci. Teraz, na widok czerwonych gwiazd, wróciły obrazy sprzed lat. I nie tylko obrazy. Powróciła upiorna rzeczywistość. Smród pijanych żołdaków, ich wrzaski w znienawidzonej rosyjskiej mowie. Dwa następne miesiące była przekazywana z rąk do rąk, wielokrotnie gwałcona i bita. Ale przeżyła. Wychudzona, pokaleczona, zawszona, chora myślała tylko o tym, żeby przetrwać (...)".
Życzę sukcesów autorowi książki. Jego twórczość polecam osobom, które lubią czytać historie wielopokoleniowe i wielowątkowe.
Ocena:
× 1
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/e94b5f35644c24f1ed8c6c8cbadfc9b0/n/w-koleinach-czasu)
W koleinach czasu
Mirosław Doleżych
7.7/10
Ślady przodków nosimy w sobie. Ponadczasowa opowieść o sile rodziny. Gdy w 1909 roku Hyrniak z Bieszczad, Semen Małyszko, wybierał się na jarmark, nie mógł przewiedzieć, że los postawi na jego dr...
Komentarze
