W Krainie Kota

Dałam książce 7 gwiazdek w uznaniu warsztatu, ale książka nie do końca mi podeszła z dwóch powodów. Po pierwsze chyba nie lubię fantastyki. Te krainy kota wydały mi się zmyślone, a jednak nawet dobrze napisana fantastyka sprawia wrażenie prawdziwej. A tu jakoś tak odnosiłam wrażenie, że to fantazja autorki i chyba rzecz przeznaczona dla młodzieży.
Drugim moim zastrzeżeniem do książki są moim zdaniem fragmenty o opiece nad niemowlakiem, bo wydają mi się fałszywe. Chociażby to, że bohaterka gotuje trzynastodniowemu dziecku zupkę. No nawet jeśli dziecko ma problemy z mlekiem, to jednak te kilka dni po porodówce mu się wciska coś mlecznego. Potem pisze, że dziecko dwumiesięczne śpi samo w pokoiku. Już nawet nie mówiąc o tym, że matka by nie usnęła, nie wiedząc, co się dzieje z maluszkiem, to po prostu taki malec co dwie godziny albo je albo pampersa brudzi. Sprawdziłam w Wikipedii. To pani autorka miała dwie córki, a pisze takie bzdury jak ja jak byłam singielką wychowaną bez otaczających dzieci. I tak mnie to uprzedziło do książki, że można nie sprawdzić takich ważnych faktów (bo spanie i jedzenie to dwie podstawowe sprawy dla młodej mamy), że od razu traktowałam książkę z rezerwą.

2018
Rewelacyjna powieść fantasy, a jednym z głównych bohaterów jest kot Kotyk, wspaniałe magiczne kocisko.
Uwielbiam książki nieodżałowanej pani Terakowskiej, wspaniale łączyła świat realny ze światem baśniowym, przenikały się między jawą a snem. Akcja jej książki jest spokojna, a jednak niezwykle wciągająca i intrygująca. Nie pozwala oderwać się od czytania. Kraina Kota jest fascynująca i niebezpieczna, a przygody Ewy i Jonyka miały trwać dalej... Los jednak chciał inaczej i sami musimy odnaleźć matkę księcia Theta... we własnej wyobraźni.

23.10.2022
Jedna z najukochańszych moich książek. Powieść fantasy o Krainie Kota vel Krainie Tarota, magiczna, baśniowa, porywająca. Tym razem odsłuchana w formie audiobooka przeczytanego rewelacyjnie przez Martę Wągrocką.
Zapewne powrócę do niej niejednokrotnie.
Ubolewam tylko nad jednym, że Dorota Terakowska nie napisze już dalszego ciągu, gdzie bohaterami byliby Jonka i Kotyk.

Ewa, młoda pisarka, ma niebawem urodzić dziecko. Pewnej nocy pod wpływem tajemniczego impulsu zjada korzeń nieznanej rośliny. Kiedy przychodzi na świat rudowłosy Jonyk, nic nie zapowiada żadnych dziwnych wydarzeń… Do chwili gdy trzynastodniowe niemowlę zwraca się do matki całym zdaniem, a w domu pojawia się kot, nazwany przez rodzinę Kotykiem. Kotyk jest wysłannikiem z Krainy Tarota, w której Ewa i jej synek mają do spełnienia bardzo ważną misję…
Po przeczytaniu tej powieści autorki mam bardzo mieszane uczucia, może to dlatego że nie gustuje w książkach fantastycznych. Z pewnością bardzo baśniowa, mimo wszystko wciągająca i warta uwagi.