Książka nie tylko ukazuje stałą obecność tematyki religijnej i wysoką rangę dzieł o tematyce, lecz stanowi ważny wkład do poznania dziejów polskiej sztuki ostatnich dekad XX wieku, nie tylko przekonuje, że sztuka sakralna nie stanowi marginesu twórczości artystycznej, ani tym bardziej nie prowadzi do produkcji dewocyjnego kiczu, ale dowodzi jej doniosłości dla współczesnego doświadczenia wiary i dla głębszego rozumienia czasów, w których żyjemy.