Opinia na temat książki W ukryciu

Annabelle od dzieciństwa przeprowadzała się z rodzicami z miejsca na miejsce. Dlatego jej życie można spakować do kilku walizek i wyruszyć w dalszą drogę przybierając kolejną, nową tożsamość. W takim życiu brak jest miejsca na przyjaciół czy marzenia, bo nigdy nie wiadomo kiedy mama stanie w progu z pięcioma walizkami i nowym celem podróży. Jednakże Annabelle dorasta, rodzice umierają, więc dziewczyna nie widzi sensu w dalszych podnóżach. Osiada w Bostonie i tu buduje swoje życie, jednak stare nawyki nie bledną. Nadal z trwoga obraca się za siebie i obserwuje środowisko, a w mieszkaniu zamyka się na kilka zamków. A to wszystko za sprawą urojeń wyuczonych od dziecka. Ale czy na pewno są to tylko urojenia? Bo pewnego dnia na miejscu zbrodni jedna z ofiar nosi jej prawdziwe imię i nazwisko, tym samym Annabelle postanawia raz na zawsze rozwikłać swoją przeszłość i rozliczyć się z nią.

Autorka w tej książce wzniosła się na wyżyny w tworzeniu zagadkowej fabuły. Wodziła mnie za nos swoją perfekcyjnie wymyśloną intrygą, aby w finale po raz kolejny zaskoczyć. Przy książkach autorki nie sposób się nudzić. Ba! Trzeba się mieć na baczności, nie przeoczyć żadnej wskazówki i nie dać się wyprowadzić w pole. Sama zaczęłam główkować i wymyślać własne teorie spiskowe, które choć trochę pomogłyby odnaleźć zabójcę. Taaaak! Wczułam się tak bardzo, że miałam wrażenie, że depczę po piętach D.D. Warren i Dodgowi. Jednakże jeszcze sporo mi brakuje i chyba nie mam tak wyostrzonego zmysłu detektywistycznego jak ta dwójka. Ale już w przyszłym miesiącu znowu będę mogła się wprawiać, bo wychodzi #sąsiad!