Warszawa kryminalna

Długo to czytałam, bo na raty i uczucia po lekturze mam... lekko mieszane.
Przede wszystkim - to bardzo dobra książka, napisana rzetelnie, z dbałością o fakty i realia. Autorka uczestniczyła jako obserwator w omawianych procesach, zapoznawała się z aktami, przedstawiła rzeczywistych, istniejących ludzi. To wielki plus.
Nie wszystkie rozdziały były dla mnie równie interesujące, ale to wynika z faktu, że obchodzi mnie raczej zbrodnia "prywatna", nie sprawy mające powiązania polityczne, lub związek z przestępczością zorganizowaną.
Kwestie dotyczące niegospodarności w Pewexie, czy problemy odrolniania działek przy powoływaniu się na powiązania polityczne - kompletnie mnie nie obchodzą, te teksty co najwyżej dobitnie udowadniają, że nie ma mowy o jakiejś wyższości obecnych tzw. elit, że wykorzystują swoją pozycję, że szukanie haków i usiłowanie powiązania niewinnych osób z działalnością przestępczą tylko dla potrzeb politycznych - ma miejsce w znacznie szerszym zakresie niż w postponowanej "komunie".
Poruszyły mnie rozdziały mówiące o ludzkim nieszczęściu, o sprawach, które nie zostały rozwiązane, a winni cieszą się wolnością, bo nie było dostatecznych dowodów, by skazać ewidentnych morderców.
Już pierwszy rozdział mówił o takiej właśnie sprawie - dziewczyna na portalu randkowym poznaje chłopaka, zakochuje się, wierzy we wszystko, co on o sobie opowiada, by pomóc jego firmie zadłuża się - a potem znika. Została zamordowana, ale nie dało się tego udowodnić, a...