Książka jest opowieścią o najdawniejszych dziejach Żydów w Warszawie, przedstawionych na szerszym tle historii wyznawców judaizmu na Mazowszu. Autor postawił sobie za cel ukazanie ważnych problemów z dziejów warszawskiej społeczności żydowskiej w czasach króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W związku z tym szczególnie wiele uwagi poświęcił napływowi wyznawców judaizmu do Warszawy oraz otaczających ją przedmieść, rozwojowi liczebnemu tworzonej przez nich społeczności, jej roli w życiu gospodarczym stołecznego zespołu miejskiego i skomplikowanym relacjom z chrześcijańskim otoczeniem. Autor starał się również ukazać przemiany wewnętrzne zachodzące w społeczności żydowskiej, jej zróżnicowanie ekonomiczne i społeczne, religijne i obyczajowe. Za bardzo ważne uznał przedstawienie problemów bytowych doskwierających starozakonnym mieszkańcom stolicy.