Najważniejszym wyzwaniem towarzyszącym chrześcijaństwu niemal od początku nowożytności jest to, że Europa kontynent, który jako pierwszy otworzył mu swe drzwi zamyka je przed nim, co jest widoczne w wielu przejawach i na różnych płaszczyznach. Stopniowo ten proces zaczął skupiać się na rzeczywistości Kościoła. Szczególnie od oświecenia wzrastał kulturowy dystans do Eklezji, a także eskalowała krytyka i negacja jej wiarygodności. Można powiedzieć, że w dobie współczesnej właśnie wiarygodność Kościoła jest jądrem toczonego od dawna na Starym Kontynencie sporu o Boga, człowieka, chrześcijaństwo i Europę. Z głęboką świadomością tego wyzwania rozpoczął Piotrową posługę Jan Paweł II. W homili rozpoczynającej pontyfikat streścił swój program dążenie, by drzwi współczesności na nowo zostały otwarte Chrystusowi i Kościołowi. Papież Polak nie poprzestał jedynie na apelowaniu, lecz także niezwykle często przedstawiał racje, przemawiające za wiarygodnością Eklezji. W niniejszej monografii podjęto zadanie naukowego zbadania i rozwiązania problemu wiarygodności Kościoła w kontekście wyzwań współczesności europejskiej w świetle nauczania Jana Pawła II. Jan Paweł II odczytywał wyzwania w świetle wiary chrześcijańskiej i pojmował je teologicznie jako przewidziane w Bożej Opatrzności szanse na intensyfikację ewangelizacyjnej działalności Kościoła oraz znaki rosnącego nań zapotrzebowania. Chrześcijanom, zwłaszcza tym, których wiara w Kościół i uczestnictwo w jego życiu zostały dziś wystawione na poważną próbę, ukazywał, że Kościół w Europie nigdy nie utracił swej wiarygodności. Uświadamiał też, że wraz z upływem czasu jej przejawy są coraz liczniejsze, i że jest on najważniejszym znakiem wiary, który chrześcijanin powinien kochać. Jan Paweł II apelował w sposób rzeczowo uzasadniony o otwarcie drzwi współczesnej Europy Chrystusowi i Kościołowi. W świetle przeprowadzonych w niniejszym opracowaniu badań można powiedzieć, że apel ten znalazł szeroki oddźwięk w duszach i umysłach współczesnych. Ale ważniejsze jeszcze jest to, że swym nauczaniem otworzył Europejczykom na oścież drzwi Kościoła, ukazując go jako serce i rdzeń kontynentu.