Opinia na temat książki Widoki

Dziś słów kilka o „Widokach” – drugim tomie „Pocztówek” Agnieszki Lis. Po „Pocztówki” sięgnęłam na urlopie. Podczas gdy ta ksiązka faktycznie mocno mnie zaskoczyła stylem, tym razem wiedziałam czego mniej więcej mogę się spodziewać.

„Widoki” to dalsze losy bohaterów pierwszej części, spotykamy się z nimi po 10 latach i zaglądamy do ich domów, do ich życia... Sprawdzamy, czy coś się u nich zmieniło, czy swoje postanowienia wcielili w życie. Ja byłam bardzo ciekawa co u nich się dzieje. Na uwagę zasługuje w tym tomie fakt, że autorka akcję tym razem umieściła w naszej pięknej stolicy. Swoistym bohaterem książki stał się najbardziej znany symbol komunizmu - Pałac Kultury. Przyznam szczerze, że takie wtrącenie tego „bohatera” bardzo mnie ujęło i naprawdę ciekawie było o Pałacu poczytać. Ponadto... pojawił się tajemniczy On. Fragmenty ujawniające osobowość tego człowieka epatują grozą, intrygują i niepokoją. To taki pazurek „Widoków”, który mocno mnie zaniepokoił i totalnie zaskoczył. To kolejny przykład na to, że Autorka jednak nie pisze prozy szablonowej.
————————————————
Tak jak i wcześniejsza część, „Widoki” to obraz życia prawdziwego, autorka pisze wręcz naturalistycznie, nie ubarwia. Jej bohaterzy są na wskroś prawdziwi, brzydcy ze swoimi brzydkimi cechami i zachowaniami. Te książki nie są kultowe, przesłodzone. One są bardzo realistyczne. Znów możemy zagłębić się w siebie, w psychologię człowieka. Kolejny raz powiem: Pani Agnieszka pisze prozę wymagającą. Z górnej półki. Trudną, ale bardzo dobrą. Trudną -bo to nie jest komedia romantyczna, lekka. Tu trzeba myśleć przy czytaniu. Zagłębić się w te słowa. W te sytuacje i charaktery ludzkie. I wreszcie trzeba umieć przyznać przed samym sobą, że tacy właśnie jesteśmy. Ja polecam!