Wilczy apetyt

„Wilczy apetyt” to książka, której niestety nie polecimy. Zapowiadała się na naprawdę fajną pozycję, jednak chaos w treści jest zbyt duży, abym mogła ją uznać za pozycję godną polecenia. Pomysł jednak autorka miała naprawdę ciekawy i mamy nadzieję, że kolejna jej książka będzie dużo lepsza, z mniejszym „skakaniu” po wątkach, mniej chaotyczna, a dzięki temu będzie się ją czytać lekko i przyjemnie :)

Życie całego miasta, w którym dorastała Amanda podporządkowane jest tajemniczej chorobie, której efektem są mutacje genów. Położony poza obszarem zabudowań obóz, jest miejscem pracy licznej załogi, do której duża liczba młodych uczniów chciałaby dołączyć. Niestety, wymagania są bardzo restrykcyjne i mało kto jest w stanie je spełnić. Młoda dziewczyna jest rozdarta pomiędzy chęcią spełniania marzeń, a zakazem matki - pracoholiczki. Nowo poznany kolega - Kuba, znacząco wpływa na podjętą przez nią decyzję.

Tęsknota za nieobecnym w jej życiu ojcem staje się główną przyczyną podjętego przez Amandę ryzyka. Sieć kłamstw rozrasta się z każdą chwilą coraz bardziej, a nastolatce trudniej jest zaprzestać podjętych działań. Wszystko się komplikuje, kiedy okazuje się, że za każdym działaniem chłopaka stał ktoś inny. Tajemnicze zniknięcia i morderstwa stają się obiektem zainteresowania młodzieży.

Pomysł na książkę bardzo dobry, realizacja już nie. Panuje spory chaos, wątki plączą się ze sobą zamiast wzajemnie uzupełniać. "Wilczy apetyt" czyta się ciężko, są nieścisłości co do bohaterów i ich zachowań, przez co traci na klimacie. Każdy rozdział składa się z krótszych, czasami dłuższych akapitów, które nie do końca łączą się ze sobą i są swoją kontynuacją. Relacje Amandy z matką nie są dobre. Autorka ukazuje świat postrzegany oczami nastolatki, która potrzebuje szczerości, zaufania i oparcia w swojej rodzicielce, czego niestety nie dostaje. W tych relacjach ...

Marzeniem Amandy jest poznać swojego tatę. Zdaje sobie sprawę, że jest on umieszczony w obozie dla zakażonych, gdzie jej mama jest dyrektorką. Rodzicielka nie chce jednak, by ta znalazła się chociażby w pobliżu tego miejsca. Z pomocą Kuby, nowo poznanego chłopaka podejmuje próbę zaciągnięcia się na szkolenie w obozie. W dodatku muszą być bardzo ostrożni, żeby nie widziano ich zbyt często razem. Jednak, gdy znajduje się już na miejscu, dokonuje przerażającego odkrycia. Zakażeni zachowują się inaczej niż przedstawiają to dorośli.

Autorka wprowadza nas do świata, gdzie przyjaźń damsko męska nie jest dozwolona. Dopiero po ukończeniu wymaganego wieku, Ci mogą dobierać się w "pary". Lekcje w szkołach prowadzone są z podziałem na płeć. Każdy uczeń ma nadany numer i założoną specjalną bransoletkę. Od początku książki ten świat wydaje się być przerażający. Głównym wątkiem jest wszechobecny, rozprzestrzeniający się wirus, który zamienia człowieka w bestię. Muszę przyznać, że książka naprawdę mi się spodobała. Czytelnikowi nie grozi nuda, akcja toczy się płynnie, a fabuła z czasem robi się coraz ciekawsza.
Zakończenie pozostawiło jednak niedosyt. Mamy tu przykład otwartego zakończenia, jednak dającego nadzieję na kontynuację. Bynajmniej ja bardzo bym chciała wiedzieć czym autorka mogłaby nas zaskoczyć. Po przeczytaniu książki, sama rozważałam różne opcje przedstawiające dalsze losy bohaterów.
Podsumowując, książka okazała się całkiem ciekawą lekturą. Może nie zrobi...

Biorąc pod uwagę obecną sytuację na świecie wizja takiej pandemii, jaka została opisana w książce, była nieco przerażająca. Zakazy i ograniczenia dla mieszkańców miasta, nowe przepisy obowiązuje praktycznie na każdej płaszczyźnie życia. Nie ukrywam, że poczułam lekki dreszczyk i strach, gdy moje myśli zabrnęły za daleko i wyobraziłam sobie przyszłość koronawirusa rozwijającego się tak jak zaraza w książce. „Wilczy apetyt” jest dobrze przemyślaną fabułą, z ciekawymi bohaterami. Wielokrotnie dość mocno zwroty akcji mnie zaskakiwały, a wiedza do której zdołała dotrzeć Amanda całkowicie mnie zaszokowała.