Opinia na temat książki Winna

" Jest taka skłonność w ludzkim umyśle, wynikająca z potrzeby akceptacji. Polega na tym, że lgniemy do ludzi, którzy często nas krzywdzą, ale od czasu do czasu potrafią sprawić, że czujemy się doceniani i wartościowi."

Fajny ten tytuł. Taki sugerujący, że to może być kryminał lub thriller. Nic bardziej mylnego, bo to jest romans z wątkiem sensacyjnym.

Podobał mi się język, jakim napisana została ta książka. Był prosty nie jakiś wyszukany. Ogólnie styl autorki bardzo mi się podobał. " Winną" czyta się szybko, przynajmniej mi się tak czytało. Tutaj muszę przyznać, że mnie ta historia wciągnęła, była ciekawa co dalej. Najlepszą postacią wg mnie była Emma, przyjaciółką głównej bohaterki Wendy. Szczerze mówiąc ona jako jedyna nie irytowała mnie swoim istnieniem w tej historii. Fajna, sympatyczna dziewczyna. Było trochę psychologii, co też mi się podobało. Analiza psychologiczna Jim też mi się podobała. I w sumie jak to teraz piszę, to autorka nie źle usypiała moją czujność.
Co mi się nie podobało.
Główna bohaterka- Wendy- niby jest psychologiem i z racji tego to chyba powinna umieć radzić sobie z emocjami. Ona nie potrafi. Prawie w każdym rozdziale Wendy twierdzi, że jest wszystkiemu Winna. Nudziły mnie niesamowicie długie opisy stanów emocjonalnych. Sama niby historia miłosną między Wendy a Jimem była taka bezbarwna. Nie wiem jak inni, ja nie czułam tej chemii. Co do zakończenia. Było ono zaskakujące, ale nie na tyle, że byłam w jakimś stanie napięcia. A odnośnie Warrena i Wendy to to też było sztuczne. Powiem Wam w sekrecie, że wiele sytuacji mnie w tej książce bawiło. Były to zazwyczaj sceny absurdalne. Ale ja mam dziwny humor, więc. Miałam też ochotę parę razy odłożyć tą pozycję.
Podsumowując do książki mam mieszane uczucia. Poprawiła mi humor, jest dobra na odmóżdżenie. Dla mnie średnia.