Wirus

Bardzo lubię medyczne thrillery Robina Cooka ale na tym się zawiodłam. Mało w nim problemów medycznych a cała książka właściwie dotyczy spraw ubezpieczeniowych i administracyjnych w szeroko pojętej medycynie w Stanach Zjednoczonych. Abstrahując od wszystkiego to regulacje ubezpieczeń i odpowiedzialność ubezpieczycieli pozostawia wiele do życzenia. Dla wielu osób szpital to jak zakład produkcyjny, ma przynosić zysk a jeśli w wyniku czyjegoś błędu ktoś umrze to tylko skutek uboczny. Brr. Niestety u nas robi się podobnie. Żal mi głównego bohatera i chociaż powinnam to nie potępiam go za jego rozwiązanie sprawy.

Stary mistrz thrillerów medycznych w ostatnich latach skupił się w swych powieściach na zagrożeniach systemowych służby zdrowia w USA, podczas gdy jego wcześniejsze powieści obejmowały bardziej zagadnienia etyczne poszczególnych lekarzy, bądź też spiski osób powiązanych z medycyną. Aż się wierzyć nie chce, że system ubezpieczeń zdrowotnych w USA jest tak bezduszny i okrutny, jak opisał to autor w tej powieści. Nie wiem, nie wnikam. Wiem jednak, że intryga, którą uknuł wokół tego zagadnienia, wciągnęła mnie niesamowicie. Była niezwykle przejmująca i emocjonalna.
Dramat głównego bohatera sprawił, że ciężko było odłożyć tę powieść, bo ciekawość, co zrobi wobec kolejnych wymierzonych w niego ciosów przezwyciężała wszystko. Stary dobry Cook!...
Jednak pomysł na rozwiązanie tej intrygi i ostateczne zakończenie nie każdemu przypadnie do gustu. Budzi spore kontrowersje, choć mnie w sumie się podobał. Złoczyńcy dostali to, na co w pełni zasłużyli...
Gorąco polecam!

,,Samice komarów to istoty zaprojektowane doskonale przez sto milionów lat ewolucji(męczyły już dinozaury). Zdobywają swój krwisty posiłek albo giną, walcząc o niego. Z jakiegoś- wciąż czekającego na wyjaśnienie- powodu samice komara tygrysiego są szczególnie łase na krew kobiet o grupie krwi 0, choć gdy jej brak, zadowolą się każdym typem krwi, także męskiej".

Pamiętam, że panem Cookiem zaczęłam się interesować od 2009 roku i nie przepuściłam żadnej jego książki. Podobał mi się jego styl pisarski, który lokowałam pomiędzy Mastersonem a Cobenem. Ten pierwszy strzelał bardziej w horrory, drugi typowo medyczne przypadki thrillera, a pan Cook właśnie mieszał te oba gatunki sprawiając, że książki były przerażające i mądre jednocześnie. Bardzo często poruszał aktualne zagadnienia, jakie dotyczyły naszej ludzkości, dlatego nie zdziwiło mnie, że napisał o wirusie. Poza małym druczkiem, który bardzo mi w książkach przeszkadza nie było niczego, co sprawiłoby, że nie chciałam jej przeczytać. Nawet rozłożyłam ją sobie na trzy dni i wracając doskonale pamiętałam o czym kończyłam poprzednio. Chciałam po prostu by oczy mi nieco odpoczęły.
Wracając do treści, to powiem wam, że chyba najgorszym pomysłem bohaterów był wyjazd zaraz po Covidzie na Cape Cod. Zupełnie niespodziewanie małżonka bohatera zaczęła się źle czuć, po czym z pogarszającymi się objawami trafiła do szpitala. Jak sam tytuł wskazuje zbrodniarzem był tutaj komar. Można by pomyśleć, że przeszli już najgorsze, ...