Nocny dyżur

Dr Sue Passero była przyjaciółką Laurie Montgomery. Była, ponieważ właśnie wjechała na kanał do Jacka. Kobietę znaleziono nieprzytomną w szpitalnym garażu, i mimo przeprowadzonej resuscytacji, nie udało się przywrócić funkcji życiowych. Sytuacja jest podejrzana, ponieważ dr Passero była okazem zdrowia i poza wyrównaną cukrzycą typu I, na nic nie chorowała. Przed Jackiem bardzo trudne zadanie ustalenia przyczyny zgonu, a jego małe śledztwo prowadzi do szpitala, w którym pracowała Sue. Kobieta prawdopodobnie wpadła na ślad przerażającego procederu, jaki odbywał się w tym miejscu, i dlatego straciła życie. Oczywiście Jack zamiast poinformować o sprawie swojego przyjaciela Lou Soldano, sam zaczyna węszyć. Jak myślicie, ile jeszcze żyć pozostało dr Stapletonowi do wykorzystania w tej serii?

Książka oparta jest na autentycznych wydarzeniach i jeżeli ktoś zna tę historię, to może być rozczarowany, bo szybko domyślimy się, kto jest złym człowiekiem w tej części. Mi to zupełnie nie przeszkadzało, chociaż znałam tę sprawę. Chyba przeważył sentyment do Laurie i Jacka, mam nadzieję, że niedługo znów będę mogła śledzić ich niesamowite przygody (zupełnie nierealne w prawdziwym życiu, ale to nic :)).

Wszystkich miłośników thrillerów medycznych i nie tylko, zapraszam na "Nocny dyżur" i kolejne emocjonujące śledztwo doktora Jacka Stapletona. Choć to już trzynasty tom serii, to można je traktować jako osobne powieści i czytać, nie przejmując się kolejnością wydania.

Na stół sekcyjny Jacka Stapletona, który jest patologiem, trafia jego znajoma doktor Sue Passero. Gdy sekcja nie daje jednoznacznych odpowiedzi co do powodów jej śmierci, Jack rozpoczyna prywatne dochodzenie.

Robin Cook jest z wykształcenia lekarzem i prekursorem gatunku, jakim jest thriller medyczny. Od samego początku zauważam niesamowitą rzetelność wykonania, skrupulatne opisy, terminologię i żargon medyczny. Prosta, ale intrygująca fabuła, która rozkręca się ze strony na stronę. Niewymuszone, niepozbawione poczucia humoru dialogi: "I dlatego uwielbiam pracę w prosektorium. Człowiek się nie boi, że coś spieprzy, skoro pacjent i tak już nie żyje". Poszukiwanie przyczyn śmierci z pewnością do nudnych nie należy, zwłaszcza że to nie jedyny ciekawy przypadek.

Doktor Laurie Montgomery oraz doktor Jack Stapleton, których poza relacjami zawodowymi łączą także więzy małżeńskie, mają na głowie nie tylko problemy w pracy, ale i poważne problemy rodzinne. To świetnie skonstruowane postacie, do których chce się powracać.

"Nocny dyżur" okazał się niezwykle emocjonującą przygodą.

Robin Cook publikuje już prawie 50 lat, od końcówki lat 70tych XX wieku i to on jako pierwszy wprowadził gatunek współczesnego thrillera medycznego. A ja dopiero teraz po raz pierwszy sięgnęłam po jego powieść! Był to właśnie „Nocny dyżur”, który, mimo iż jest trzynastym tomem serii z Jackiem Stapletonem i Laurie Montgomery, świetnie sprawdził się też jako powieść osobna. Jest to pozycja przyjemnie rozrywkowa, utrzymana w lekkim tonie, z delikatną nutką humoru w dialogach, która może i nie przedstawia nam najnowszych odkryć medycznych, ale toczy się w większości w szpitalu, dotyczy sposobu jego funkcjonowania, a i dobrze osadza historię w tle naszej jeszcze do niedawna mocno aktualnej pandemicznej rzeczywistości. Intryga zbudowana jest ciekawie, bo czytelnik od początku wie więcej niż główny bohater – my wiemy, że doszło do morderstwa internistki szpitala, z tym że takiego niezostawiającego śladów, a zatem Jack, jako lekarz medycyny sądowej bardzo długo nie wie co śmierć spowodowało. Zatem on szuka odpowiedzi na pytanie „jak?”, a my „kto i dlaczego?”. Fabuła z początku toczy się w miarę spokojnie, mamy klasyczne szukanie dowodów, przepytywanie świadków, znajomych i współpracowników – wszystko to robi Jack szukając przyczyny śmierci kobiety. A jednak od samego początku czuć w fabule również tę nutkę sensacji, zapowiedź tego, że w kolejnych etapach będzie się dużo działo. Zatem historia wciąga od samego początku! Naprawdę dobrze się przy tej niej bawiłam, to zajmująca, ale...

Robina Cooka jest on dla mnie mistrzem tego gatunku. Z dużą dokładnością zawsze opisuje zagadnienia ze świata medycyny. W taki sposób, że nie jeden raz czułam się, jakby faktycznie stała nad ciałem i była świadkiem tego co odkryją bohaterowie książki w zwłokach.

„Nocny dyżur” to już kolejna część cyklu o doktorze Jacku Stapletone. Ale to, że jest to kolejna część, nie znaczy, że trzeba znać pozostałe części by czytać tę.

Pewnego dnia w szpitalnym garażu zostają odnalezione zwłoki ambitnej i cenionej pani doktor Sue Passero. W trakcie sekcji zwłok nie wykryto nic co by wskazywało na jakieś choroby. Jednak Jack jak i najbliższa przyjaciółka zmarłej nie wierzyli w to, że Sue mogła tak po prostu umrzeć. Nie miła nigdy problemów ze zdrowiem. Miała jedynie cukrzyce, ale jako lekarz wiedziała jak sobie z nią radzić. A może jednak nie wiedziała? Przedawkowała? A może to było morderstwo? Czytelnik od pierwszych stron wie co wydarzyło się nocnym dyżurze pani doktor. Ale nie wiedza tego jej koledzy z pracy. Z czasem jednak ich śledztwo przeradza się w zabójczą grę z inteligentnym zabójcą. Czy będą kolejne trupy? Przekonacie się sami.

Robin Cook jest w wykształcenia lekarzem i jak nikt potrafi zagłębić czytelnika w tajniki ludzkiego ciała oraz wszelakich trucizn i innych środków, które podane w zbyt dużych dawkach powodują śmierć. A do tego są trudne do wykrycia. Zazwyczaj książki Robina Cooka trzymały mnie w dużym napięciu...