Wisząca dziewczyna

Po "chwili" przerwy postanowiłam znowu zajrzeć do piwnicy, gdzie swoją ciasną siedzibę ma wciąż działający pod wodzą Carla Mørcka, Departament Q, "wzbogacony" o nowego członka zespołu, niejakiego Gordona. Moim zdaniem autor trzyma swój wysoki poziom, intryga kryminalna mocno zapętlona. Chociaż wszystko jakby działa wolniej i bez większego napięcia, odczuwanego w poprzednich częściach

Mørck jest jakiś rozleniwiony, ciągle przysypia, nawet w środku dnia i na siedząco z nogami w koszu na śmieci. Wykazuje jakieś początki wypalenia zawodowego? Assad też jakby ma mniej pary, nawet językowe pomyłki zdarzają mu się rzadziej. Gordon, ciężko reaguje wielkim marudzeniem na nawet najmniejsze znamiona pracy zleconej mu do wykonania. Jedynie chyba Rose, jest roztrzepana i pyskata jak zawsze, chociaż też do czasu...

Wprawdzie za mało wiem na temat hipnozy i prądu, by stwierdzić wiarygodność, tego co się podziało z załogą Departamentu Q, ale wydaje mi się, że ten akurat autor dość sobie ceni swoich czytelników, by wciskał jakieś niewiarygodne kity. Tak więc uwierzę, w to co spotkało Carla i Assada, oraz Rose. Sama zagadka kryminalna, bardzo ciekawa i mocno zagmatwana. Przeciąga czytelnika przez starą sprawę niewyjaśnionego morderstwa pewnej nastolatki... przez sektę kultu słońca, aż do bardzo smutnej sprawy rozpadu rodziny "ze skutkiem śmiertelnym", że tak to obrazowo nazwę. Jak dla mnie to jest wciąż bardzo dobra literatura, w swojej ugruntowanej kategorii.

Spodobał mi się ten tom bardziej niż poprzednie, ponieważ autor odrobinę zmienił schemat - w końcu nie mamy intrygi osnutej wokół działań bardzo bogatych, uprzywilejowanych ludzi, co czyni całość bardziej przystępną i prawdopodobną.

Jak widać moja miłość do Departamentu Q trwa w najlepsze i zaprowadziła mnie prosto w objęcia tomu szóstego.

Telefon od kolegi pracującego na wyspie Bornholm nie podziałał na Carla zachęcająco. Jednak wydarzenie jakie miało miejsce później i gwałtowna reakcja Rose wręcz zmuszają go do działania.
Z czym przyjdzie się zmierzyć w kolejnej starej sprawie? Jakie trupy wypadną z szafy?

Ten tom pokazuje, że nawet cynik Carl ma w sobie ciepło. Możemy zobaczyć, że gdzieś tam w środku bije w nim serce pełne uczuć i dobrych emocji. Jednak czy to jest w stanie uciszyć jego sarkastyczne myślenie? Oczywiście, że nie, wtedy przecież przestałby być Carlem.

Już szósty raz zamknęłam książkę z myślą jakie to było dobre, jak ja ich lubie. Autor stworzył bohaterów, którzy przyciągają do siebie, intrygują i zaskakują. Do tego zawsze dostajemy ciekawą zagadkę kryminalną. Dla mnie to zachwycająca kombinacja.
Natomiast Carl, Rose i Assad oraz od pewnego czasu już w pełnym wymiarze Gordon to spełnienie moich marzeń, jeśli chodzi o bohaterów książkowych. Każde z nich jest tak wyjątkową osobą, do tego tak się nawzajem różnią i tak idealnie uzupełniają.

To, że #wartoczytać to jedno, ale #wartojakpieron poznać tych bohaterów, ich sposób komunikowania się, myślenia i działania. Zapraszam Was do tej znajomości.