Wisząca dziewczyna

Po "chwili" przerwy postanowiłam znowu zajrzeć do piwnicy, gdzie swoją ciasną siedzibę ma wciąż działający pod wodzą Carla Mørcka, Departament Q, "wzbogacony" o nowego członka zespołu, niejakiego Gordona. Moim zdaniem autor trzyma swój wysoki poziom, intryga kryminalna mocno zapętlona. Chociaż wszystko jakby działa wolniej i bez większego napięcia, odczuwanego w poprzednich częściach

Mørck jest jakiś rozleniwiony, ciągle przysypia, nawet w środku dnia i na siedząco z nogami w koszu na śmieci. Wykazuje jakieś początki wypalenia zawodowego? Assad też jakby ma mniej pary, nawet językowe pomyłki zdarzają mu się rzadziej. Gordon, ciężko reaguje wielkim marudzeniem na nawet najmniejsze znamiona pracy zleconej mu do wykonania. Jedynie chyba Rose, jest roztrzepana i pyskata jak zawsze, chociaż też do czasu...

Wprawdzie za mało wiem na temat hipnozy i prądu, by stwierdzić wiarygodność, tego co się podziało z załogą Departamentu Q, ale wydaje mi się, że ten akurat autor dość sobie ceni swoich czytelników, by wciskał jakieś niewiarygodne kity. Tak więc uwierzę, w to co spotkało Carla i Assada, oraz Rose. Sama zagadka kryminalna, bardzo ciekawa i mocno zagmatwana. Przeciąga czytelnika przez starą sprawę niewyjaśnionego morderstwa pewnej nastolatki... przez sektę kultu słońca, aż do bardzo smutnej sprawy rozpadu rodziny "ze skutkiem śmiertelnym", że tak to obrazowo nazwę. Jak dla mnie to jest wciąż bardzo dobra literatura, w swojej ugruntowanej kategorii.

Spodobał mi się ten tom bardziej niż poprzednie, ponieważ autor odrobinę zmienił schemat - w końcu nie mamy intrygi osnutej wokół działań bardzo bogatych, uprzywilejowanych ludzi, co czyni całość bardziej przystępną i prawdopodobną.