Wszystkie nasze kłamstwa

Sarah to nieprzewidywalna artystka, po trudnym dzieciństwie podchodzi z lekkością do życia i stara się być lepszą wersją siebie. Na jej drodze staje mężczyzna będący jej całkowitym przeciwieństwem. Pomimo różnic owocem ich miłości jest długo wyczekiwany syn.
Niestety z czasem niezgodność charakterów i skrywane tajemnice są zbyt odczuwalne, niszczą uczucia zamieniając je w zwykle przyzwyczajenie..

Rodzicielstwo to wyzwanie. Chociaż staramy się jak możemy nie zmienimy nigdy decyzji ani zachowań jakie podejmą nasze dzieci. Tak też jest w thrillerze psychologicznym Jane Corry, gdzie matka za wszelką cenę chroni syna nie patrząc na konsekwencje.
Rozbudowany pomysł na fabułę, jednak idealnie określa kłamstwo. Kiedy zabrnie się za daleko w konfabulację, z każdym kolejnym słowem trudno wyjaśnić prawdę, a nawarstwiające się słowa tylko umacniają nieuniknione konsekwencje.

Wszystko rozpoczyna się tutaj od słów: zabiłem.. Jakie słyszy matka od syna. Jednak cała historia skupia się na początkach, mianowicie od rodziców i ich przeszłości. Wszystko ma swój początek, jednak nigdy nie wiadomo kiedy dochodzi do kluczowego momentu decydującego o kolejnych życiowych potknięciach..
Sama historia oddaje przywiązanie i głębokie uczucie łączące matkę i dziecko, ale także zagłębia się w psychologię związku i otaczających przyjaciół.
Jestem zadowolona z powyższej lektury, a autorka pomimo stworzonej fikcji literackiej dostarczyła także wiele przemyśleń. Barwni b...

Sara do tej pory prowadziła idealna życie - udana rodzina, kochający mąż, upragniona stabilizacja finansowa… Jednak wszystko się zmienia, gdy jej syn wraca do domu i oznajmia, że dokonał zabójstwa. Zszokowana matka nie dzwoni na policję i chroni syna jednak jakim kosztem?

Jane Corry to jedna z tych autorek po które thrillery mogę sięgać w ciemno. Bardzo lubię jej styli pisania i niebanalne fabuły utkane wokół codziennego życia. Tym razem w swoim dreszczowcu uświadamia nam jak silna jest miłość matki do syna i ile można poświęcić, aby chronić swojego bliskiego.

Sam początek był naprawdę mocny i genialnie mnie zaintrygował. Akcja poprowadzona jest w sposób wywarzony i pomimo, że nie ma tu intryg czy niesamowitych zwrotów akcji to książką spędziłam bardzo dobry czas. Autorka ukazała nam prawdziwy rodzinny dramat i relację opierająca się wyłącznie na tajemnicach oraz kłamstwach. W wielu momentach zastanawiałam się jak sama bym postąpiła, ale i przede wszystkim zastanawiałam się jak Sara i jej mąż potrafią ze sobą żyć. Nie było tam miłości, nawet przyzwyczajenie mało dawało… ich zachowanie, relacja powodowała że czułam zniesmaczenie. Nie wyobrażam sobie żyć z kimś kogo nie szanuję, a może i nawet nie toleruję, bo w relacji tej dwójki nawet już tego brakowało. Na myśl przychodzi tutaj pytanie jak można budować swoją przyszłość na kłamstwie, przemilczeniach i niedopowiedzeniach? Z drugiej strony widzimy obraz matczynej miłości i tego jak możn...

Małżeństwo Sary i Toma nie należy do udanych. Zostali ze sobą przez wzgląd na syna, więc gdy pewnej nocy wraca on do domu i mówi, że kogoś zabił, matka gotowa jest na wszystko, by go chronić.

"Wszystkie nasze kłamstwa" to dramat rodzinny z elementami thrillera i o dziwo nie opowiada o nastolatku i jego zbrodni, a przynajmniej nie tylko.

Historia przedstawiona została z perspektywy dwójki głównych bohaterów: Sarah, matki, ekscentrycznej ar­tyst­ki oraz Toma jej sztyw­ne­go i praktycznego do bólu męża. Mamy też bardzo krótkie zajawki od tajemniczego narratora, którego personalia poznamy na samym końcu.

I Tom i Sarah skrywają jakieś grzeszki z przeszłości, i muszę przyznać, że budziły one moją ciekawość. Ich postacie zostały rewelacyjnie nakreślone, aż dziw, że dwie tak skrajnie różne osobowości zdecydowały się na związek i założenie rodziny. Może byłoby inaczej, gdyby od początku znali prawdę o sobie... Za to my mamy szansę naprawdę nieźle ich poznać.

"Wszystkie nasze kłamstwa" Jane Corry to powieść o roli mężczyzny i kobiety w społeczeństwie, o wpływie genów i wychowania na nasze dzieci, o tym jak ważne jest wsparcie i pomoc w spełnianiu ich pasji.
I choć książka nie do końca okazała się tym, czego oczekiwałam, to nie czuję zawodu, bo cenię dobre dramaty rodzinne. A po głowie wciąż kołacze mi się cytat, który pasuje tu jak nigdzie indziej: „Samotność nie jest wtedy, kiedy nie masz się do kogo odezwać. Tylko kiedy wiesz, że nikt nie ...