Zamiana

 Od początku stajemy się uczestnikami dwóch opowieści prowadzonych równolegle lecz odległych od siebie czasowo. Takie ramy czasowe stworzyły płaszczyznę przeszłości i teraźniejszości. Na zmianę poruszamy się między tymi wymiarami, by zagłębić się w sytuacje i w psychikę bohaterów. Niosą one w sobie coś zaskakującego, coś w rodzaju prawdopodobieństwa, acz nie konieczności, co mogło się stać lub jest tylko wytworem wyobraźni uczestników dramatu.
 
 Nie ma sensu przedstawiać sytuacje czy samej drogi poszukiwać, trzeba się osobiście zmierzyć z lekturą, jej formą, dość surową narracją oraz przeżyciami bohaterów. A będzie to książka nie dla wszystkich przyjemna, tak sądzę. Na pewno nie dla czytelnika, który oczekuje głównie "akcji" szeroko zakrojonej, bo nic tu nie dzieje się "na szybko". Wypadki przedstawione na początku rozwijają się powoli. Wszystko toczy się tak niespiesznie, jakby Autorka celowo posuwała się drobnymi kroczkami, nie chcąc szybko zamknąć sprawy. Osobiście nie przeszkadzało mi takie podejście. Widać, ze plan zakładał pokazanie czegoś więcej poza dostarczeniem wyjaśnień na temat działania wszelkich zachodzących mechanizmów w tej sprawie. Nie mniej jednak jest to powieść o Carli i Fionie, o dążeniu do poznania prawdy, o reakcjach środowiska na ich zmagania.

 Po lekturze nieodparcie nasuwa się myśl, że każdemu można wmówić różne rzeczy, szczególnie gdy nie ma dowodu na to, jaka jest prawda. Co w sumie z każdego z nas może stworzyć szaleńca. Doś...

Na początku obserwujemy dwie jak się zdaje niezależne od siebie historie . Jedna zaczyna się w roku 1978 w Berlinie gdzie poznajemy Carlę Arnim , zadowoloną z siebie kobietę która właśnie ma zobaczyć swoją córeczkę po kilkudniowym niewidzeniu . Carla to kobieta spełniona , jest bogata , ma świetną absorbującą ją pracę , cudownego męża i dwoje dzieci . Starszego syna i obecnie półroczną Felicitas . Właśnie udało jej się wyleczyć półpasiec , czeka więc teraz na swoje dziecko i zamierza ze szpitala wrócić do domu . Niestety na pięknym życiu Carli pojawia się głęboka rysa , kiedy okazuje się że dziewczynka którą jej podaje pielęgniarka nie jest jej córką . Oczywiście tak twierdzi tylko Carla , wszyscy inni uważają że ona się myli , nawet jej mąż Frederik. W drugiej historii poznajemy Fionę która właśnie budzi się z ciężkiego snu i stwierdza z ogromnym zdziwieniem , że znajduje się w wannie pełnej wody i płatków kwiatów , a z jej podciętych żył wypływa krew . A ostatnie co pamięta to , że była na przyjęciu i super się bawiła . Fiona zostaje zabrana do szpitala i posądzona o usiłowanie samobójstwa . Dziewczyna jednak twierdzi że ktoś próbował ją zabić . Tak jak w przypadku pierwszej historii , jej też nikt nie wierzy . Aha , rozdziały o Fionie nie są oznaczone przedziałem czasowym , zabieg dla '' podkręcenia '' napięcia ? . Dopiero z późniejszej treści dowiadujemy się że historia Fiony dzieje się w Edynburgu w 2009 roku . Więc jak nie trudno się domyśleć , obie te historie w j...