Opinia na temat książki Zatoka Huraganów

Nie przepadam za twórczością Heather Graham. Nie oznacza to jednak, że od czasu do czasu nie mogę spróbować przekonać się do niej raz jeszcze. Zawsze mam nadzieję, że może w twórczości autorki znajdzie się coś atrakcyjnego i moje zdanie ulegnie zmianie. Spróbowałam. I nie, jednak nie zmienię zdania. I już chyba nawet nie będę próbowała przekonać się do autorki.
Być może gdybym nie czytywała kryminałów i powieści sensacyjnych Zatoka huraganów nie wypadłaby w mojej ocenie tak źle. Niestety, jestem fanem dobrej literatury sensacyjnej. Powiem więcej, jestem również zwolennikiem dobrego romansu, potrafię go docenić, nie wstydzę się, że go czytuję i zwykle, jeśli na to zasługuje, informację o nim posyłam dalej w świat.
Blurb, jak i wydawnictwo, i co tu ukrywać również autorka, obiecują romans, romans tym razem z dodatkiem sensacji. Sama informacja okładkowa opowiada o grupie przyjaciół na malowniczej wyspie i zagadce kryminalnej związanej z zaginięciem jednego z nich.
Grupa przyjaciół jest. Zagadka też. Nawet romans jest. Ale już zszycie tego razem kuleje, żeby nie powiedzieć, że rozchodzi się w szwach. Do tego trzeba dołożyć fakt, że ani zagadka nie jest tak pasjonująca jak wydawać by się mogło z początkowych stron, ani romans tak płomienny i gorący jak byśmy chcieli. Ani dialogi, ani przeżycia wewnętrzne bohaterów, ani nawet piękne otoczenie nie potrafią uzupełnić tych braków.
Całość jak dla mnie napisana jest na pół gwizdka. W sumie ani jedno, ani drugie. Trochę tego i owego. Niby czyta się szybko, więc nie można mówić o straconym czasie, z drugiej jednak strony można byłoby w tym czasie przeczytać coś bardziej zajmującego. Zatoka huraganów to lekka powieść o pięknych kobietach, przystojnych mężczyznach skąpanych w gorącym piasku i zimnej wodzie. Lekka, łatwa i najczęściej przyjemna.
Jak na mój gust, książka po prostu średnia. Bardziej dla początkujących romansoholików i osób próbujących sił w literaturze sensacji, niż stałych czytających.