Zaufać wrogowi

Ostatnio zdarza mi się czytać książki po kilka dni, zwłaszcza te, które nie tyle są grube, ile gdzie występuje ogromny natłok informacji. Tutaj właśnie jest taki początek książki, jakby od razu chciano nam przekazać kto z kim, czym i dlaczego, a później nastąpiło tego rozwinięcie. Ale jeśli już przez to przebrniecie, to później książka się rozluźnia treściowo, ale za to napina fabularnie:-)
W prologu znajduje się jakby ogólny zarys fabuły, bardzo skrótowo opisany, ale dający nam obraz całości. Następne informacje będą nam się objawiały w formie księgi i jej numeru. Czytajcie ją dokładnie, gdyż bywa, że jeden wątek jest rozpoczęty, a dopiero później bywa skończony. W treści będą się objawiały siły zła z którymi przyjdzie walczyć Poenie, Fuebo i Marvi. Przyjdzie im połączyć moce i siły i nie będzie to takie proste. Mamy bowiem księżniczkę z rodu wampirów, następce tronu Elfów i ludzką księżniczkę. Przyznajcie zatem, że jest to dość niespotykany dobór postaci. Niby różni, ale mają ten sam cel. Łączy ich fakt bycia następca tronów i zgładzenia wroga. Niby proste, ale z powodu uprzedzeń niekoniecznie sobie ufają. Nie ułatwi również tego fakt, że władca umysłów będzie robił wszystko co w swojej mocy, by ich podzielić. Zjawi się jednak ktoś, kto będzie mógł im pomóc, ale za jaką cenę?
Oj tutaj to dopiero się działo. To było jak wyprawa w wyobraźnię, gdzie wszystko jest możliwe! No i postacie są jakby ludzcy, ale nie z tej planety. Przygody niczym teleturniej Prawda czy ...